Prawidłowe wykonywanie zdjęć panoramicznych

Nie należy się tym zniechęcać. Wyjście poza typowe proporcje obrazu proponowane przez aparat bywa czasami pożyteczne, szczególnie w przypadku ujęć przedstawiających krajobraz. Aby uniknąć brzydkich pasków podczas składania zdjęć w komputerze, już w trakcie fotografowania należy przestrzegać kilku podstawowych zasad. Przede wszystkim nie fotografujemy panoram w trybie automatycznym. Zamiast tego dokonujemy ręcznych ustawień. Powoduje to pewne problemy, gdy różnica jasności pomiędzy jedną a drugą stroną panoramy jest szczególnie duża. W takich przypadkach trzeba znaleźć rozsądny kompromis pomiędzy prześwietleniem jednej strony a niedoświetleniem drugiej. W tym celu najpierw ustalamy wielkość przysłony, którą zachowamy podczas wykonywania wszystkich zdjęć składowych panoramy – na przykład 8. Następnie dobieramy czas ekspozycji tak, by środkowe ujęcie zostało naświetlone poprawnie. W zależności od aparatu możemy to sprawdzić na histogramie albo na wskaźniku ekspozycji w wizjerze. Teraz obracamy aparat w kierunku jaśniejszych i ciemniejszych partii sceny i obserwujemy ten sam wskaźnik. Rozpiętość, w obrębie której lustrzanki mogą rejestrować szczegóły, wynosi aż do dwóch wartości przysłony w górę i w dół. W tym obszarze cienie nie zostaną zaczernione, a światła wypalone. Aparaty profesjonalne mają jeszcze większe możliwości.
panorama

Duże panoramy miast czy krajobrazów uzyskamy, wykorzystując kilka tak samo naświetlonych ujęć.

Zanim wciśniemy spust migawki, należy ustawić ostrość istotnego elementu kompozycji. Następnie wyłączamy autofokus. Co istotne, przy kolejnych ujęciach trzeba pilnować, by horyzont znajdował się zawsze na tej samej wysokości. Do tego przydaje się solidny statyw. Zanim rzeczywiście wykonamy ujęcia, warto kilka razy pokręcić aparatem na próbę, by sprawdzić, czy jego położenie jest właściwe.

I już można pstrykać. Zaczynamy od lewej strony, robiąc pierwsze ujęcie. Do drugiego ustawiamy aparat tak, by oba obrazki nakładały się w jednej trzeciej do jednej piątej powierzchni. Stosując się do tych samych zasad, fotografujemy resztę sceny. Obszary wspólne kolejnych ujęć są ważne, gdyż umożliwiają programom późniejsze automatyczne złożenie ujęć w całość. Do tego celu można użyć na przykład darmowego programu Autostitch.