Przed instalacją
Wszystkim przyszłym użytkownikom Windows 7 zalecamy wykonanie “czystej” instalacji, czyli takiej, która nie jest aktualizacją poprzedniej wersji systemu Windows. Dzięki temu system będzie pracował stabilniej i wydajniej, a czas zainwestowany w ponowną instalację aplikacji i import danych zwróci się w postaci szybkiego systemu, który będzie nam służył przez wiele miesięcy. Jako dodatkowy argument niech posłuży odkryta niedawno usterka, która w niektórych przypadkach czyni aktualizację niemożliwą.
Pierwszą, najważniejszą rzeczą jaką powinniśmy wykonać, to kopie zapasowe osobistych danych, które są przechowywane w aplikacjach i na partycji systemowej. W przypadku, kiedy są to luźne pliki multimedialne bądź dokumenty, wystarczy je przenieść w bezpieczne miejsce, na przykład inny dysk lub urządzenie zewnętrzne. Dane w aplikacjach niestety trzeba własnoręcznie wyciągnąć – na szczęście większość aplikacji umożliwia łatwy eksport danych. Pamiętajmy więc o wyeksportowaniu skrzynek pocztowych w klientach pocztowych, kontaktów w komunikatorach i innych danych w tego typu aplikacjach. Ze względu na liczbę takich aplikacji nie jesteśmy w stanie poinstruować was jak to zrobić krok po kroku, więc odsyłamy was do plików pomocy danego programu lub na nasze forum.
Kolejną czynnością, jaką powinniśmy wykonać jest spis sprzętu i akcesoriów. Przyda się to później, przy instalacji sterowników do sprzętu. W przypadku notebooka wystarczy dokładny model całego komputera oraz używanych przez nas urządzeń zewnętrznych (np. drukarka). Komputer stacjonarny to niestety więcej kłopotów. Należy znać wszystkie komponenty, jakie siedzą w komputerze. W typowym desktopie musimy znać model płyty głównej oraz karty graficznej. Jeżeli instalowaliśmy dodatkowe karty rozszerzeń, jak dedykowana karta dźwiękowa lub sieciowa, będzie nam ona również potrzebna. Jeżeli gdzieś zgubiliśmy fakturę z komputerem, pomóc może program Everest, który potrafi rozpoznać bardzo szeroką gamę podzespołów.
Teraz, skoro już jesteśmy gotowi pożegnać nasz dotychczasowy system operacyjny, pozostaje jeszcze ustawienie komputera tak, by zaczynał rozruch z płyty głównej zamiast z dysku twardego. W tym celu należy uruchomić ustawienia BIOS-u. W zależności od modelu płyty głównej, tuż po uruchomieniu komputera należy wcisnąć guzik “Del” bądź “F1”; następnie odnaleźć opcję, która opisuje kolejność urządzeń rozruchowych (nazwa opcji będzie brzmiała podobnie do “Boot Device Priority”, w zależności od modelu płyty głównej) i ustawić nasz napęd optyczny jako pierwsze urządzenie sprawdzane przez BIOS. Zostaje tylko zapisać zmiany i gotowe – możemy przystąpić do właściwej instalacji.
Instalacja
Komputer należy uruchomić z płytą instalacyjną Windows 7 w napędzie. Po standardowym ekranie powitalnym naszego komputera (lub ekranie wyświetlającym podstawowe testy BIOS-u) zostaniemy poinformowani, że wciśnięcie dowolnego przycisku na klawiaturze spowoduje rozruch z płyty – oczywiście należy to wykonać.
Po załadowaniu programu instalacyjnego system zapyta nas o język i ustawienia regionalne, jakie mają obowiązywać w systemie. Dla większości użytkowników będzie to język polski, który zresztą jest wybrany domyślnie. Kolejnym krokiem jest wybór partycji, na której ma zostać zainstalowany system. Wybieramy dysk, na którym mieliśmy dotychczasowy system i klikamy na opcję formatowania.
Uwaga! Formatowanie usuwa wszystkie dane z dysku, zatem nie wolno się pomylić, by przypadkowo nie usunąć dysku, na którym trzymaliśmy nasze dane. Sformatowaną partycję należy potem zaznaczyć i przejść do dalszego kroku. Dzięki temu prostemu narzędziu możemy zrobić o wiele więcej, jak na przykład przypisać niepodzielone miejsce na dysku do danej partycji, jednak typowemu użytkownikowi jest to zbędne.
Instalator teraz rozpocznie swoją właściwą pracę, czyli instalację i wstępną konfigurację systemu. Odbywa się to całkowicie bez naszej ingerencji, więc nic nie stoi na przeszkodzie, by w tym czasie… pójść sobie zrobić kawę. Osoby, które jednak lubią obserwować paski postępu z pewnością zauważą, ze instalator na samym początku dość długo wyświetla status “0%” kopiowania plików – cierpliwości! Jak instalowaliśmy “siódemkę” na dość wydajnym notebooku, mieliśmy dokładnie tę samą przypadłość – instalator najwyraźniej wykonuje jeszcze jakieś czynności przed rozpoczęciem kopiowania plików.
Po zakończeniu procesu komputer automatycznie się zrestartuje. Wtedy możemy już wyjąć płytę z napędu –nie będzie nam już do niczego potrzebna. Windows 7 uruchomi się po raz pierwszy, ale to nie koniec naszej pracy.
Po instalacji
Pierwsze uruchomienie Windows 7 to wstępna konfiguracja systemu, która nie mogła być wykonana automatycznie, bowiem wymagała zadania kilku pytań użytkownikowi. Pierwszym z nich jest konto głównego użytkownika komputera, które będzie miało uprawnienia administracyjne. Należy wybrać mu nazwę, hasło oraz obrazek (podobnie jak w Viście można go potem podmienić na własny).
Kolejne pytanie dotyczy klucza produktu, który znajduje się na pudełku z Windows 7. Należy go przepisać. Kolejne pytania dotyczą środowiska sieciowego. Zalecamy wykorzystanie domyślnych ustawień, czyli w pełni automatyczne aktualizacje.
Ostatnie pytanie dotyczy miejsca, w którym się znajdujemy (sieć prywatna, publiczna etc.). Również odpowiedzmy zgodnie z prawdą. W końcu widzimy pulpit naszego Windowsa, ale to wciąż nie wszystko.
Pierwsze, co powinniśmy obowiązkowo uczynić, to instalacja aktualizacji dla systemu (część z nich ukazała się jeszcze przed premierą!). W tym celu klikamy na Menu Start a następnie “Panel sterowania”. Dalej “System i zabezpieczenia”, “Sprawdź, czy są aktualizacje”, a następnie “Wyszukaj aktualizacje”. Warto też wcześniej w menu Windows Update zaznaczyć, że chcemy być powiadamiani o aktualizacjach innego oprogramowania niż Windows, dzięki czemu system będzie aktualizował również inne produkty Microsoftu (na przykład Office). Windows przystąpi do sprawdzania co zostało już udostępnione. Należy wybrać wszystko z listy ważnych aktualizacji, a także większość z opcjonalnych (odznaczmy tylko to, z czego na pewno nie będziemy korzystać – niektórym osobom na przykład nie będą potrzebne aplikacje do usług Windows Live). Najprawdopodobniej zostaniemy poproszeni o ponowne uruchomienie komputera, co też należy uczynić. Całą czynność należy powtarzać do skutku, aż lista aktualizacji nie pozostanie czysta, wyłączając programy, które nas nie interesują.
Kolejnym krok to instalacja sterowników – po to właśnie była nam potrzebna lista ze sprzętem, jakiego używamy. Uwaga! Sterowniki należy pobierać wyłącznie ze stron producentów (jeżeli posiadamy kartę graficzną MSI, powinniśmy się udać na witrynę MSI, jeżeli komputer HP, to na stronę HP, i tak dalej). Sterowniki zazwyczaj znajdują się w działach o nazwach “Downloads”, “Drivers” bądź “Support”. Wiele producentów sprzętu udostępnia też swoje witryny po polsku.
Po zainstalowaniu wszystkiego pozostał nam już tylko jeden krok, wręcz kosmetyczny. Wracamy do “Panelu sterowania” i klikamy na “System i zabezpieczenia” a następnie “Sprawdź indeks wydajności systemu Windows” i uruchommy test. Windows 7 zmierzy wydajność naszego sprzętu i odpowiednio dopasuje ustawienia interfejsu.
Teraz możemy przystąpić do instalacji naszych ulubionych aplikacji oraz importowania danych, uprzednio wyeksportowanych w bezpieczne miejsce i… możemy już cieszyć się naszym nowym Windows 7.
