Warszawa, 26 września 2011 r
. –
Muzeum Izraela uruchamia projekt digitalizacji Zwojów znad Morza Martwego, który umożliwi użytkownikom poznawanie i analizowanie tych starożytnych manuskryptów biblijnych na niedostępnym dotąd poziomie szczegółowości. Nowa strona internetowa, która powstała we współpracy z firmą Google, pozwala użytkownikom wyświetlać zdjęcia rękopisów w wysokiej rozdzielczości oraz przeszukiwać ich zawartość. Na stronie zamieszczono też krótkie filmy edukacyjne i informacje dotyczące kontekstu rękopisów i ich historii. Zwoje znad Morza Martwego, które obejmują najstarsze znane istniejące manuskrypty biblijne, oferują krytyczne spojrzenie na społeczeństwo żydowskie na terenie Izraela w okresie Drugiej Świątyni, czasie narodzin chrześcijaństwa i judaizmu rabinicznego. Na tym etapie projektu dokonano digitalizacji pięciu pełnych zwojów z Muzeum Izraela, które są dostępne online pod adresem
http://dss.collections.imj.org.il/
.
To dla nas zaszczyt, że w Sanktuarium Księgi należącym do Muzeum Izraela znajdują się najlepiej zachowane i najpełniejsze rękopisy znad Morza Martwego, jakie zostały kiedykolwiek odkryte
— powiedział James S. Snyder, Anne and Jerome Fisher Director Muzeum Izraela. Mają one pierwszorzędne znaczenie wśród zabytków światowej kultury monoteistycznej i stanowią wyjątkowe eksponaty wśród olbrzymich zbiorów naszego muzeum. Teraz, dzięki naszej współpracy z Google, jesteśmy w stanie pokazać te skarby ludziom na całym świecie.
Jak dotąd przeprowadzono digitalizację pięciu Zwojów znad Morza Martwego, w tym Zwoju Izajasza, Reguły Zrzeszenia, Komentarza do Księgi Habakuka, Zwoju Świątyn
nego i Zwoju Wojny. Wyszukiwanie na stronie Google.com odsyła użytkowników bezpośrednio do zwojów w wersji online. Wszystkie pięć manuskryptów można przybliżyć, użytkownicy mogą więc analizować teksty z niezwykłą szczegółowością. Cyfrowe zdjęcia w ultrawysokiej rozdzielczości, które wykonał fotograf Ardon Bar-Hama, pozwalają dostrzec detale niewidoczne gołym okiem. Każde zdjęcie ma rozdzielczość 1200 megapikseli — to niemal 200 razy więcej niż w przypadku zdjęć wykonanych standardowym aparatem. Aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia kruchych rękopisów, przy każdym zdjęciu zastosowano lampy błyskowe z filtrem UV, a czas otwarcia migawki wynosił 1/4000 sekundy. W przypadku Zwoju Izajasza dostępne są dodatkowe funkcje: można go przeszukiwać według kolumn, rozdziałów i wersetów, można też korzystać z narzędzia do tłumaczenia na język angielski, a także zgłaszać przekłady poszczególnych wersetów w innych językach.
Projekt digitalizacji Zwojów znad Morza Martwego, który zrealizowaliśmy razem z Muzeum Izraela, wzbog
aca i utrwala ważną część światowego dziedzictwa, udostępniając je w całości w Internecie — powiedział prof. Yossi Matias, dyrektor Centrum Badawczo-Rozwojowego Google w Izraelu. Już w przeszłości mogliśmy uczestniczyć w podobnych inicjatywach, takich jak
,
kolekcja fotografii upamiętniających Holocaust zgromadzonych przez Instytut YadVashem
oraz
wirtualne wycieczki po Muzeum Prado w Madrycie
. Podczas realizacji tych projektów przekonaliśmy się, że dostęp do dokumentów i zbiorów muzealnych w trybie online pozwala ludziom z całego świata lepiej poznać i rozumieć ważne wydarzenia z historii. Chcielibyśmy pewnego dnia udostępnić wszystkim całą wiedzę zawartą w archiwach i zbiorach historycznych — pomoc przy digitalizacji kolejnych Zwojów znad Morza Martwego będzie kolejnym krokiem w tym kierunku.
Projekt digitalizacji Zwojów znad Morza Martwego jest finansowany przez George’a Blumenthala i Centrum Studiów Judaistycznych Online, które wpadło na pomysł udostępnienia tych rękopisów szerokiej publiczności i stworz
enia innowacyjnych zasobów zarówno dla studentów, jak i reszty społeczeństwa. Po stronie Muzeum Izraela projektem pokierowali dr Adolfo D. Roitman, kurator wystawy Zwojów znad Morza Martwego i dyrektor Sanktuarium Księgi, oraz dr Susan Hazan, kurator ds. nowych mediów i szefowa internetowego biura Muzeum. Ze strony Centrum Badawczo-Rozwojowego Google w Izraelu wspierali ich Eyal Fink, dyrektor ds. aspektów technicznych, i Eyal Miller, kierownik ds. rozwoju nowej działalności.
Informacje o Zwojach znad Morza Martwego
Datowane na okres od III w. p.n.e. do I w. n.e. Zwoje znad Morza Martwego odkryto w latach 1947–1956 w jedenastu grotach na północno-zachodnim wybrzeżu Morza Martwego. Manuskrypty są powszechnie przypisywane odizolowanej sekcie żydowskiej, która zamieszkiwała osadę Qumran na Pustyni Judzkiej i jest nazywana w Zwojach “Zrzeszeniem”.
Zwoje znajdują się w Muzeum Izraela od jego otwarcia w 1965 r. Te wrażliwe na działanie światła zabytki są przechowywane i eksponowane w Sanktuarium Księgi. Budynek t
en zaprojektowali Armand Bartos i Frederic Kiesler, a jego charakterystyczna kopuła przypomina pokrywy naczyń, w których znaleziono manuskrypty. Do Zwojów, które poddano digitalizacji i udostępniono w ramach projektu, należą:
●
Zwój Izajasza
— zawiera Księgę Izajasza i jest datowany na ok. 125 r. p.n.e. To jedyny kompletny starożytny egzemplarz jakiejkolwiek istniejącej księgi biblijnej.
●
Zwój Wojny
— jest datowany na późny I w. p.n.e. lub wczesne lata I w. n.e. Opisuje konfrontację pomiędzy “synami światłości” i “synami ciemności”, która trwała przez 49 lat i zakończyła się zwycięstwem “synów światłości” oraz przywróceniem praktyk świątynnych zgodnych z ich wierzeniami.
●
Zwój Świątynny
— pochodzi z początków I w. n.e. i wedle wierzeń zawiera szczegółowe zalecenia Boga dotyczące rekonstrukcji i funkcjonowania świątyni w Jerozolimie. Został spisany na skórze zwierzęcej o grubości zaledwie 1/10 mm — to najcieńszy pergamin znaleziony wśród Zwojów znad Morza Martwego.
●
Reguła Zrzeszenia
— rzuca światło na życie Zrzeszenia. Omawia takie tematy jak przyjmowanie nowych członków, zachowanie podczas wspólnych posiłków, modlitw i obrzędów oczyszczających oraz doktryny teologiczne.
●
Komentarz do Księgi Habakuka
— interpretuje dwa pierwsze rozdziały biblijnej księgi proroka Habakuka w wyjątkowym stylu, co sprawia, że jest ważnym źródłem wiedzy o życiu duchowym tej odłączonej wspólnoty zamieszkującej Qumran i pokazujTy noe, jak postrzegała ona samą siebie.