Przekopiowanie 8-gigabajtowego pliku z filmem w jakości HD na wolny pendrive trwa 7 minut, podczas gdy rekordzista upora się w zaledwie 50 sekund. Obecnie mniejsze pliki są przeważnie przesyłane za pomocą emaila czy np. usługi Dropbox, a pamięci flash USB służą zazwyczaj do przenoszenia większych ilości danych. Możecie więc oszczędzić sobie wielu minut irytującego czekania, jeśli zainwestujecie w szybki nośnik o pojemności 64 GB w cenie poniżej 300 zł, zamiast kupować najtańszy model. Wybór jest ogromny. Znani producenci proponują pamięci flash z USB 3.0, począwszy od taniej, a przez to popularnej pojemności 16 GB.
Wysoka wydajność jest możliwa dzięki częściowo równolegle adresowanym pamięciom NAND Flash oraz interfejsowi USB 3.0 oferującemu przepustowość od 400 MB/s. Najszybsze obecnie pendrive’y osiągają prędkość odczytu rzędu 255 MB/s oraz 164 MB/s podczas zapisu. Takie osiągi jeszcze dwa lata temu zapewniały jedynie dyski SSD. Tak duże prędkości przesyłu wymagają jednak odpowiedniego wyposażenia komputera. Musi on być zaopatrzony w nowoczesne złącze USB 3.0, które od starszych wersji różni się niebieskim kolorem. W razie jego braku możecie oczywiście wyposażyć swój pecet czy notebook w dodatkowy kontroler (patrz: zdjęcie niżej). Ponieważ złącze USB 3.0 jest wstecznie kompatybilne, nowe pendrive’y będą współpracować ze starszymi komputerami zawierającymi złącza USB 2.0, ale ich wydajność będzie wówczas ograniczona do 30 MB/s.
Jeśli komputer nie jest wyposażony w USB 3.0, można dokupić dodatkowy kontroler. W przypadku PC występują one w postaci kart PCI-E ( 1 ). Natomiast w przypadku notebooków wymagane jest złącze ExpressCard ( 2 ), które nie jest niestety zbyt powszechne.
Spadki wydajności podczas testów
W wielu komputerach nadal istnieje jedno ukryte wąskie gardło. Okazuje się, że trzy najszybsze pamięci w teście pokazały całą swoją moc wyłącznie przy współpracy z komputerami wyposażonymi w dysk SSD albo szybką macierz RAID. Zwycięzca, czyli SanDisk Cruzer Extreme 3.0, charakteryzuje się bardzo krótkimi czasami dostępu, co czyni go doskonałym nośnikiem dla… działającego systemu operacyjnego. Z drugiej strony czas dostępu nie jest aż tak istotny w przypadku nośnika danych dla aplikacji.
Pendrive’y z miejsc od 4 do 6 produkowane przez Sharkoon czy Verbatim dorównują pod względem osiągów dobrym dyskom twardym. W przypadku pozostałych urządzeń musimy się liczyć z wynikami charakterystycznymi dla typowej, dość wolnej pamięci zewnętrznej – szczególnie jeśli chodzi o szybkość zapisu. Ich niska wydajność może okazać się irytująca zwłaszcza w sytuacji, gdy na przykład chcemy szybko wrzucić większą ilość danych na pendrive tuż przed wyjściem z domu czy biura. Najniżej oceniony Lexar JumpDrive S73 jest tak wolny ze względu na zastosowane sprzętowe szyfrowanie. Działa on tylko po zainstalowaniu sterownika i gdy podamy hasło dostępu. Większy sens ma użycie szybkiego pendrive’a i zastosowanie programowego szyfrowania w postaci np. freeware’owego programu TrueCrypt.
Bezsensowne oprogramowanie i przerośnięte gabaryty
Nawet oprogramowanie do szyfrowania czy archiwizacji dostarczane razem z pamięcią flash USB wymaga ostrożnego podejścia. Są to najczęściej nie najnowsze już wersje, w dodatku na licencji shareware lub freeware, których nie polecamy do poważnych zastosowań. Pendrive’y różnią się też pod względem funkcjonalności i konstrukcji. Corsair Flash Survivor okazuje się dla przykładu około dwukrotnie grubszy od większości pozostałych modeli. Jego aluminiowa obudowa jest za to bardzo wytrzymała i wodoodporna. Patriot Supersonic Magnum jest z kolei tak szeroki, że w większości przypadków zasłania sąsiedni port USB, uniemożliwiając jego jednoczesne użycie (zwłaszcza w notebookach).
Złącze USB niektórych pamięci może być chowane w obudowie pendrive’a dzięki mechanizmowi wsuwania i wysuwania. Zabezpiecza to co prawda złącze przed np. złamaniem podczas transportu, ale przed brudem już nie. Z doświadczenia wiemy, że mechanizmy wysuwania i chowania złącza USB są dość zawodne, a ich zepsucie praktycznie uniemożliwia dalsze używanie pendrive’a. Dużo bardziej niezawodna i bezpieczna (choć może nie tak wygodna w użyciu) jest naszym zdaniem tradycyjna zatyczka. Jeśli chodzi o niezawodność elektroniki zaszytej w pamięci flash z USB, to jest ona niezła dzięki stosowanej również w dyskach SSD technologii Wear Leveling. Żywotność każdej komórki pamięci flash wynosi co najmniej 10 000 operacji zapisu. Odpowiedni mechanizm dba zatem o równomierne zużywanie się wszystkich komórek przez przekierowywanie operacji zapisu do najmniej zużytych obszarów pamięci. Nic więc nie stoi na przeszkodzie, by szybkiej pamięci flash z USB używać długo i intensywnie.
WERDYKT CHIP-A
Ten, kto choć raz używał naprawdę szybkiej pamięci flash z USB 3.0, nie będzie chciał już wracać do starszych, znacznie wolniejszych pendrive’ów. Najszybsze modele z USB 3.0 są około osiem razy szybsze niż te z USB 2.0. Niestety, wśród modeli z nowszym interfejsem (zwłaszcza tych najtańszych) zdarzają się też takie, których wydajność wcale nie uzasadnia zastosowania USB 3.0.
Zwycięzca
Za sprawą wydajności typowej raczej dla dysków SSD SanDisk Cruzer Extreme 3.0 jest zwycięzcą naszego testu. Ponieważ cena za 1 GB wynosi około 4 zł, nie jest nawet specjalnie drogi.
Mistrz wydajności
Zdecydowanie najszybsza pamięć w teście, Patriot Supersonic Magnum, straciła pierwsze miejsce ze względu na ponadprzeciętną wielkość obudowy, która utrudnia, a czasem wręcz uniemożliwia użycie sąsiedniego portu USB, np. w ultrabookach czy małych notebookach.
Najlepsza opłacalność
Kto szuka szybkiego pendrive’a w przystępnej cenie, powinien zainteresować się modelem Verbatim Store ‘n’ Go USB 3.0 o pojemności 32 GB. Za około 135 zł oferuje wydajność szybkiego dysku twardego. W niższej cenie w przeliczeniu za 1 GB można co prawda znaleźć równie pojemną pamięć, ale o szybkości zapisu na poziomie starszych modeli z interfejsem USB 2.0.
