Jaką technologię komunikacji wybrać, by strumieniować obraz z wyświetlacza smartfonu na ekran telewizora, przesyłać muzykę z tabletu do zestawu kina domowego czy udostępniać pliki wszystkim urządzeniom w domowej sieci? Aby umożliwić łączenie ze sobą smartfonów, telewizorów, komputerów i odtwarzaczy multimedialnych, opracowano wiele różnych interfejsów, a wybór tego właściwego nie zawsze jest łatwy – czasami najbardziej oczywiste rozwiązania wcale nie są optymalne. Niektóre nowe technologie, takie jak Miracast czy Wi-Fi Direct, są już obsługiwane przez wybrane modele urządzeń, ale większość użytkowników nawet o nich nie słyszała. Tymczasem mogą one znacznie ułatwić komunikację, a w dłuższym okresie nawet zastąpić rozwiązania, bez których dziś nie potrafimy się obejść.
Poniżej przedstawiamy najnowsze i najbardziej perspektywiczne standardy komunikacji kablowej oraz bezprzewodowej. Podpowiadamy też, w jakich zastosowaniach sprawdzają się one najlepiej.
Rozwiązania bezprzewodowe są na co dzień praktyczniejsze od połączeń kablowych, ale tez bardziej narażone na zakłócenia i często znacznie wolniejsze.
 Sieci WLAN (Wireless Local Area Network) stosuje się wszędzie tam, gdzie wykorzystanie transmisji kablowej jest niepożądane bądź niemożliwe (sieci domowe, publiczne hotspoty). Łaczność bezprzewodowa jest niezbędna zwłaszcza użytkownikom smartfonów i tabletów, którzy dzięki niej mogą pobierać większe ilości danych czy korzystać z plików zapisanych w pamięci innych urządzeń. Transmisja danych w sieciach WLAN steruje ruter, ale rozszerzenie Wi-Fi Direct umożliwia urządzeniom łączenie się bezpośrednio (ad hoc), podobnie jak przez Bluetooth. Z tego względu Wi-Fi Direct stanowi bezpośrednia konkurencję standardu Bluetooth, a bazująca na Wi-Fi Direct technologia Miracast (patrz: ramka poniżej) może w niektórych zastosowaniach zastąpić kable HDMI i USB. |
 System Bluetooth nadaje się do przesyłania dowolnych danych, jednak ze względu na ograniczoną szybkość transmisji jest używany głównie do łączenia komputerów z urządzeniami peryferyjnymi. Wykorzystuje się go również do przesyłania dźwięku – telefony łączą się przez Bluetooth z bezprzewodowymi zestawami słuchawkowymi, a także z głośnikami. Wprowadzenie standardu Bluetooth 4.0 przyczyniło się do znacznego obniżenia zużycia energii podczas komunikacji. Ponieważ transmisja dźwięku kodowanego przy użyciu standardowego kodeka Bluetooth jest obarczona stratami, w wielu urządzeniach z wyższej półki jest on zastępowany bezstratnym kodekiem aptX. Pomimo tych ulepszeń Bluetooth może niedługo trafić do lamusa, zastąpiony nowymi technologiami Wi-Fi. |
 Apple umożliwia bezprzewodowe przesyłanie obrazu z wyświetlaczy urządzeń z systemem iOS na ekrany telewizorów przy pomocy protokołu AirPlay – Miracast będzie dla niego alternatywą. Projekt wspierają firmy takie jak Nvidia, Qualcomm, Samsung i LG, które wprowadziły już na rynek urządzenia przystosowane do strumieniowania danych w technologii Miracast, m.in. Samsung Galaxy S III i Google Nexus 4. Android obsługuje to rozwiązanie od wersji 4.2. Również konsola do gier Wii U korzysta z protokołu Miracast do wyświetlania obrazu na ekranie kontrolera. Ponieważ jednak szybkość transmisji jest niewystarczająca do przesyłania materiału w rozdzielczości 4K, Miracast może zastąpić kable HDMI tylko w ograniczonym zakresie (1080p). Na rynku nie ma jeszcze telewizora wyposażonego w tę technologię. |
 NFC (Near Field Communication) to technologia komunikacji bezprzewodowej bazująca na układach RFID i wykorzystywana już miedzy innymi do dokonywania płatności zbliżeniowych. Można używać jej również do zwykłej wymiany danych miedzy dwoma urządzeniami umieszczonymi blisko siebie. Ponieważ Google wprowadził w Androidzie 4.0 funkcje Android Beam wykorzystującą NFC, to właśnie w smartfonach z tym systemem najczęściej pojawiają się odpowiednie moduły bezprzewodowe. Za ich pomocą można przesyłać dowolne dane, jednak bardzo mała szybkość sprawia, ze NFC nadaje się przede wszystkim do transmisji małych plików i krótkich informacji. Użytkownicy smartfonów mogą wiec w ten sposób wymieniać się appami, linkami, współrzędnymi geograficznymi czy kontaktami. |
Być może plątanina przewodów pod biurkiem nie wygląda estetycznie, jednak to sieci kablowe zapewniają najwyższą szybkość i stabilność połączeń.
 Kabel LAN, zwany też kablem ethernetowym lub RJ45, to najpopularniejszy rodzaj okablowania używanego do komunikacji w sieciach lokalnych. Najważniejszą zaletą fizycznego połączenia między elementami sieci jest wysoka szybkość i stabilność transmisji, nawet na duże odległości. Jeżeli planujemy przesyłać miedzy urządzeniami wiele dużych plików – na przykład łącząc komputer z dyskiem NAS – połączenie kablowe będzie najlepszym rozwiązaniem. Zastosowanie kabli pozwala przy tym zwiększyć szybkość komunikacji przez WLAN – im mniej urządzeń łączy się z ruterem bezprzewodowo, tym większą szerokość pasma ma do dyspozycji każde z nich. Czasami urządzenia da się połączyć jedynie przewodowo, na przykład kiedy są ustawione w miejscu, gdzie sygnał WLAN jest za słaby. |
 Interfejs USB, czyli Universal Serial Bus, zastąpił różne starsze standardy takie jak PS/2 (myszy, klawiatury). Od wprowadzenia USB 3.0 (niebieskie elementy złączy, patrz: ilustracja) szybkość transmisji jest wystarczająca, by dało się podłączać w ten sposób nawet monitory i zewnętrzne karty graficzne. USB umożliwia jednak nie tylko transmisję danych, ale również przesyłanie energii, dlatego ten rodzaj interfejsu szybko przyjął się w urządzeniach mobilnych, przede wszystkim w formie złączy Micro USB B – dzięki temu można bez obaw stosować zamiennie ładowarki różnych producentów. Z tego powodu nie da się całkowicie zastąpić USB rozwiązaniami bezprzewodowymi. Do komunikacji między dwoma urządzeniami można wykorzystać technologię Bluetooth albo na razie mało rozpowszechnione Wi-Fi Direct. |
 HDMI (High De nition Multimedia Interface) to uniwersalny interfejs stosowany w urządzeniach multimedialnych, który zastąpił wiele starszych standardów takich jak VGA czy DVI. W niektórych zastosowaniach interfejs HDMI jest niezbędny – rzadko który inny interfejs obsługuje na przykład mechanizm ochrony przed kopiowaniem HDCP. Kable HDMI nadają się również do budowy sieci (HDMI-Ethernet Channel, w skrócie HEC), jednak na rynku nie ma kontrolerów HDMI wykorzystujących te funkcje. Problem stanowi transmisja obrazu 4K (UHD): przy rozdzielczości 3840×2160 pikseli interfejs może przesyłać tylko 30 klatek na sekundę (fps). Dopiero nowy standard HDMI 2.0 (18 Gb/s) umożliwi przesyłanie filmów UHD bez ograniczeń. Bezprzewodowa alternatywą dla HDMI jest technologia Miracast. |
 Interfejs MHL (Mobile High De nition Link) stanowi alternatywę dla HDMI i znajduje zastosowanie przede wszystkim w smartfonach, gdzie brakuje miejsca na kolejne złącza – MHL nie potrzebuje osobnego gniazda, a komunikacja przebiega przez port Micro USB w telefonie i wejście HDMI telewizora. Ponieważ jednak mało który telewizor ma port HDMI z obsługą MHL, trzeba korzystać z adapterów wymagających dodatkowego zasilania. Kolejne ograniczenie stanowi to, że w telefonie można używać albo USB, albo HDMI, ale nie obu interfejsów jednocześnie. Oprócz tego nie każdy adapter współpracuje z każdym telefonem – urządzenia róznią się miedzy sobą układem pinów (złącza USB z 5 bądz 11 pinami). Obok MHL istnieje podobny interfejs SlimPort HDMI, ale jest on mało popularny. |