Mimo to istnieje szereg powodów, by zmodernizować komputer teoretycznie spełniający wymagania współczesnego oprogramowania. Mowa o szybszych pamięciach RAM czy energooszczędnych układach o wysokiej wydajności, co przekłada się na szybszą i cichszą pracę maszyny. Nie sposób również pominąć nowych technologii i interfejsów. USB 3.0 i 3.1 oferują zdecydowanie szybszy transfer danych od znacznie starszego USB 2.0. Złącze M.2 pozwala efektywniej wykorzystać bardzo dużą wydajność szybkich nośników SSD, a obecność złącza DisplayPort umożliwi podłączenie do komputera nowoczesnego monitora z rozdzielczością 4K.
Podstawowe komponenty łatwo wymienimy, pozostawiając dotychczas wykorzystywane elementy, takie jak obudowa, zasilacz czy dyski twarde. Największym problemem jest wybór odpowiednich części, które skutecznie zastąpiłyby wysłużony starszy sprzęt. Olbrzymia gama płyt głównych, pamięci i procesorów nie stanowi ułatwienia. Przygotowaliśmy sześć zestawów zebranych w dwóch kategoriach. Każdy zestaw dostosowany jest do różnych potrzeb i możliwości finansowych użytkowników. Dla każdego z nich podaliśmy nie tylko cenę, ale też zmierzoną moc CPU (TDP) oraz wydajność (pomiar dokonany za pomocą testu CPU wbudowanego w benchmark Cinebench).
Pierwsza kategoria to zestawy do pracy biurowej, odpowiednie również do surfowania po Sieci oraz przeglądania multimediów. Cechuje je wydajność wystarczająca do realizacji większości zadań, cicha praca i niskie zużycie energii. Druga kategoria to maszyny multimedialne o większej mocy, droższe, ale też zdolne do obsługi nowych gier czy obróbki multimediów, a nie tylko ich odtwarzania.
Biuro i Internet – wydajne i ciche
Konfiguracja klasy średniej:
Wysokiej klasy komputer do biura:
Alpenfoehn Brocken 2. Dzięki technologii vPro Intela, wbudowanej w układy i7, użytkownik ma pełną zdalną kontrolę nad komputerem (dotyczy to również BIOS-u/UEFI). Ponadto wbudowany na płycie głównej kontroler SATA oferuje różne poziomy RAID, co pozwala zabezpieczyć dane, np. metodą mirroringu, w przypadku posiadania co najmniej dwóch dysków twardych (lub SSD) o takiej samej pojemności.
Komputery multimedialne: najważniejsza jest moc
Każdy z proponowanych zestawów multimedialnych został dobrany z myślą o jak największej mocy obliczeniowej – czynnik decydujący o komforcie pracy podczas obróbki dużych plików graficznych czy edycji wideo. Również współczesne gry wymagają wysokiej wydajności, zwłaszcza od układów graficznych. Graczom proponujemy zestaw średniej lub najwyższej klasy, gdyż w nim uwzględniliśmy obecność niezbędnej w takich zastosowaniach karty graficznej.
Multimedialny PC klasy podstawowej:
Procesor AMD A10-7850K nie jest demonem wydajności, ale ma wbudowany układ grafiki 3D, który powinien wystarczyć do prowadzenia rozgrywek we wszystkich nowych grach, przy ustawieniu średniej rozdzielczości detali. Zestaw uzupełnia szybka pamięć oraz płyta wyposażona w złącza USB 3.0 i kontroler SATA 6 Gb/s.
Multimedialny PC średniej klasy:
Za moc obliczeniową odpowiada układ Intel Core i7-4790, który w testach programu Cinebench uzyskuje trzykrotnie lepsze rezultaty od AMD A10. To czyni go produktem idealnym do amatorskiej edycji wideo czy obróbki cyfrowej fotografii. Podstawą konfiguracji jest płyta główna Asus Z97, zaopatrzona w najszybsze obecnie złącza USB 3.1. Cechą wyróżniającą ten model jest też obecność gniazda PCI-E M.2, do którego można podłączyć SSD o maksymalnej teoretycznej przepustowości 10 Gb/s. Aby całość służyła również rozrywce, uzupełnieniem zestawu jest średniej klasy karta graficzna Asus Radeon R9 290.
Multimedialny PC bez kompromisów:
CPU to Intel Haswell i7-5930K – układ od 25 do 40 proc. szybszy od i7-4790 z poprzedniego zestawu. Płyta główna to Asus X99, na której znajdziemy USB 3.1, gniazda M.2 SSD do 32 Gb/s, aż osiem banków pamięci (do 64 GB RAM DDR4, ale my zdecydowaliśmy się na 16 GB, co oznacza znaczny potencjał rozbudowy na przyszłość). System wymaga dedykowanej karty graficznej. Nasz wybór padł na EVGA GTX GeForce 980. Umożliwia ona prowadzenie rozgrywek nawet w rozdzielczości 4K.
Wymagania i przebudowa
Zawsze należy brać pod uwagę istniejący stan faktyczny. Gdy masz obudowę w standardzie ATX (rozmiar płyty 30,5×24,4 cm), np. miditower, raczej nie musisz się martwić o brak miejsca. W sytuacji gdy dysponujesz mniejszym sprzętem, rozwiązaniem są tylko konstrukcje typu mini-ATX. Kolejna ważna kwestia to zasilacz. Musi on zapewnić wystarczającą moc zmodernizowanemu zestawowi. Ponieważ coraz większy nacisk kładzie się na tworzenie energooszczędnych podzespołów, stare 300-watowe zasilacze powinny zapewniać wystarczającą moc większości spośród prezentowanych tu zestawów. Jedynym wyjątkiem jest multimedialny zestaw najwyższej klasy, potrzebujący zasilacza o mocy 500 W. Wreszcie ostatni element, czyli ewentualna obecność kart PCI w twoim starym komputerze. Interfejs PCI nie jest już praktycznie dostępny w nowych płytach głównych, co oznacza, że nie będzie możliwości używania starych kart PCI w nowym komputerze.
Przed rozpoczęciem prac zawsze należy wykonać kopię zapasową danych (np. dysku USB), a także zadbać o nośnik instalacyjny oraz klucz produktu do licencjonowanego systemu operacyjnego. Jeżeli nie masz klucza produktu, odczytasz go bezpośrednio z działającego systemu za pomocą odpowiedniego oprogramowania, np. aplikacji o nazwie Windows Product Key Viewer (jest na naszym DVD). Klucz ten będzie potrzebny do ponownej aktywacji systemu. Do prac montażowych wystarczy wkrętak krzyżakowy. Należy całkowicie odłączyć komputer od zasilania, a także rozłączyć wszystkie kable. Umieść komputer na prawym boku (patrząc od frontu) i otwórz boczny panel po lewej stronie. Usuń wszystkie karty rozszerzeń, odłącz złącza napędów i dysków, zasilacz oraz kable prowadzące do diod i przycisków na obudowie, następnie poluzuj śruby mocujące płytę główną i wyjmij rozłączoną płytę z obudowy.
Montaż nowych komponentów zacznij od panelu z wycięciami dla gniazd płyty głównej (m.in. USB, klawiatura, mysz, sieć). Następnie wstaw płytę, umieszczając ją na wspornikach w obudowie i przymocuj za pomocą śrub. Podłącz wszystkie kable, pamiętaj o zachowaniu odpowiedniej kolejności – dysk, który ma być przez system rozpoznawany jako C: (pierwszy), powinien być podłączony do gniazda oznaczonego jako SATA0. Wstaw procesor z zestawem chłodzącym i podłącz karty rozszerzeń.
Nie zapomnij o podłączeniu zasilania do płyty głównej oraz – jeżeli jest to wymagane – do karty graficznej.
Pierwsze uruchomienie
Po zamknięciu obudowy włącz komputer. Może się okazać, że za pomocą BIOS-u/UEFI będziesz musiał wprowadzić zmiany w konfiguracji rozruchowej nowego peceta – dysk zawierający system operacyjny musi być na pierwszym miejscu. W większości przypadków, jeżeli podłączyłeś dyski do płyty podobnie jak w starej konfiguracji, nie jest wymagana żadna ingerencja w ustawienia. Windows rozpocznie wyszukiwanie i instalowanie sterowników do chipsetu płyty głównej, karty graficznej i wszystkich innych nowych podzespołów. Jeżeli komputer nie może uzyskać połączenia z Internetem (zalecamy połączenie z domowym ruterem za pomocą kabla Ethernet), należy zainstalować sterowniki sieciowe z płyty CD dostarczanej przez producenta płyty głównej. Jeśli wcześniej używanym procesorem był układ AMD, a teraz jest to Intel, trzeba jeszcze odinstalować z systemu wszelkie składniki oprogramowania AMD (za pośrednictwem standardowego Panelu sterowania Windows). Ważne: sprawdź również, czy komputer wyświetla prawidłową datę i godzinę – wadliwe ustawienia czasu mogłyby powodować kłopoty podczas aktywacji systemu operacyjnego. Właśnie wezwanie do reaktywacji systemu prawdopodobnie zobaczysz po uruchomieniu zmodernizowanego peceta. Najprościej wybrać aktywację internetową. Jeżeli ta się nie powiedzie, wybierz aktywację telefoniczną,
pamiętając, by przed rozmową przygotować klucz produktu do reaktywowanego systemu.