Kluczowy okazał się w tym przypadku instrument GRaND wchodzący w skład sondy Dawn. Szczegółowa mapa koncentracji wodoru w pobliżu kratera uderzeniowego zwanego Occatorem została wykonana na podstawie obserwacji prowadzonych bardzo blisko powierzchni. Dokładne ustalenia na ten temat zostały opisane na łamach Geophysical Research Letters.
Czytaj też: Brązowe karły mogą dostarczyć informacji o egzoplanetach. Naukowcy badają ich atmosfery
Okazuje się, że GRaND natrafił na podwyższone stężenie wodoru w najbardziej zewnętrznych obszarach krateru mającego 92 kilometry średnicy. Nadmiar tego pierwiastka ma postać lodu, a zebrane dane potwierdzają, że zewnętrzna skorupa Ceres jest bogata w lód. Poza tym, można przypuszczać, iż dochodzi do częściowej kontroli dystrybucji lodu przypowierzchniowego za sprawą uderzeń ciał niebieskich.
Ceres została uznana za planetę karłowatą w 2006 roku
Uważamy, że lód przetrwał w płytkiej podpowierzchni przez około 20 milionów lat po uformowaniu się Occatora. Podobieństwa między globalnym rozkładem wodoru a układem dużych kraterów sugerują, że zderzenia dostarczyły lód na powierzchnię w innych miejscach na Ceres. Procesowi temu towarzyszy utrata lodu przez sublimację spowodowaną ogrzewaniem powierzchni przez światło słoneczne. Tom Prettyman, Planetary Science Institute
Główny autor badania dodał też, że uderzenie, które doprowadziło do powstania Occatora mogło wyrzucić na powierzchnię materię znajdującą się wcześniej na głębokości około 10 kilometrów. Zaobserwowane zwiększenie koncentracji wodoru stanowi więc kolejny dowód na to, że skorupa tej planety karłowatej jest bogata w lód. Ceres jest więc stosunkowo zróżnicowanym obiektem, w którym lód oddzielił się od skał.
Czytaj też: Użyli przełomowej metody, aby określić tempo rotacji planet. Chodzi o bliski Ziemi układ
Przypominamy, że Ceres jest planetą karłowatą krążącą po orbicie znajdującej się między Marsem i Jowiszem. Odkryta w 1801 roku, przez ponad 200 lat była uważana za planetę. W 2006 roku uznano ją jednak za planetę karłowatą, Panujące na niej temperatury są niezwykle niskie, a średnica tego obiektu wynosi mniej niż 1000 kilometrów. Dla porównania, Księżyc ma niemal 3500 kilometrów średnicy.