Mianem radiogalaktyk określamy rodzaj galaktyk, które emitują silne promieniowanie radiowe ze swoich centrów. Ich źródłem są supermasywne czarne dziury, które pochłaniają gaz i pył, tworząc wysokoenergetyczne dżety w zakresie fal radiowych. Przykładem radiogalaktyki jest Galaktyka Panna A, zwana także Messier 87 lub po prostu M87.
Co się dzieje w M87?
Znajduje się ona ok. 53,5 mln lat świetlnych od nas i jest centralną galaktyką w Gromadzie Panna. Astronomowie klasyfikują ją jako radiogalaktykę Fanaroff Riley I, o średnicy ok. 980 tys. lat świetlnych. Masa Galaktyki Panna A jest szacowana na ok. 15 bilionów mas Słońca.
M87 to pierwsza radiogalaktyka, którą wykryto na podstawie promieniowania gamma w zakresie bardzo wysokich energii (VHE). Wykazuje ona nietypowe zachowanie w wielu kwestiach, a mechanizmy odpowiedzialne za emisję VHE nie są znane. Naukowcy z National Institute of Astrophysics, Optics and Electronics w Puebla, pod kierownictwem Fernando Urena-Mena, przeanalizowali obrazy galaktyki dostępne z Imaging Air Cherenkov Telescopes (IACT) oraz High Altitude Water Cherenkov (HAWC) Observatory.
Naszym głównym celem było porównanie emisji VHE M87 obserwowanej przez IACT podczas określonych epok z długoterminową emisją dostarczaną przez obserwatorium HAWC od 2014 do 2019 roku. Użyliśmy modelu lepto-hadronowego, który łączy scenariusze SSC i foto-hadronowego, aby wyjaśnić tę emisję.Fernando Urena-Mena
Badania potwierdziły, że emisja z M87 pasuje do modelu lepto-hadronowego. Obserwacje te mogą wyjaśnić tzw. sieroce rozbłyski tej galaktyki, które są wykrywane jedynie w pasmach VHE. Oszacowano również indeks rozkładu energii protonów z radiogalaktyki na podstawie czterech zestawów danych VHE – parametr ten jest na poziomie 2,8, co jest zgodne z badaniem przeprowadzonym w 2016 r., gdzie też zastosowano model lepto-hadronowy.
Czytaj też: NGC 3568 to galaktyka z burzliwą przeszłością. Dotarło do nas światło pochodzące z jej supernowej
Naukowcy oszacowali również indeks rozkładu energii protonów na podstawie czterech zestawów danych VHE. Okazało się, że parametr ten jest na poziomie 2,8. Wynik ten jest zgodny z badaniem przeprowadzonym w 2016 roku, gdzie zastosowano podobny model lepto-hadronowy.