Naukowcy z Uniwersytetu w Miami pod kierownictwem Briana Mapesa zauważyli nietypowe burze nad Oceanem Indyjskim. Podobnie jak inne strumienie wilgotnego powietrza zwane rzekami atmosferycznymi, które słyną z dostarczania intensywnych opadów, jeziora atmosferyczne zaczynają swój żywot jako pojedyncze strumienie pary wodnej, które wypływają z zachodniej strony południowoazjatyckiego monsunu i odrywają się od nich, stając się osobnymi obiektami. Następnie unoszą się wzdłuż oceanów i wybrzeży na linii równika w obszarach, gdzie średnia temperatura wiatru wynosi ok. 0oC.
Nowe badania dotyczące jezior atmosferycznych zostały opublikowane w American Geophysical Union.
Rzeki i jeziora w ziemskiej atmosferze
We wstępnym badaniu, mającym na celu skatalogowanie jezior atmosferycznych, Mapes wykorzystał dane satelitarne zbierane przez pięć lat. Naukowcy z Uniwersytetu w Miami znaleźli 17 jezior atmosferycznych istniejących dłużej niż sześć dni i znajdujących się w promieniu 100 od równika, o wszystkich porach roku. Zdarzają się też jeziora atmosferyczne położone dalej od równika, które czasami przeobrażają się w cyklony tropikalne.
Jeziora atmosferyczne trwają przez wiele dni i występują kilka razy do roku. Gdyby cała para wodna z tych jezior została skroplona, utworzyłaby kałużę o głębokości zaledwie kilku cm i szerokości ok. 1000 km. Takie ilości wody mogą przyczynić się do znaczących ilości opadów dla suchych nizin krajów Afryki Wschodniej, gdzie żyją miliony ludzi.
Wzorce pogodowe w tej części świata nie są zbyt często obiektem zainteresowania meteorologów. Mapes pracuje nad zrozumieniem, dlaczego jeziora atmosferyczne tak bardzo różnią się od rzek atmosferycznych. Może być to spowodowane jakąś cechą większego wzorca wiatru, której nie dostrzegamy.
Zespół Mapesa planuje dokładniej zbadać jeziora atmosferyczne przy użyciu danych satelitarnych i przyjrzeć się możliwościom występowania takich zjawisk w innych miejscach na świecie.