Jego średnica wynosi około 129 kilometrów, co sprawia, że jest ono mniej więcej 50 razy większe niż typowe jądra kometarne. Jak wyjaśnia David Jewitt, jeden z autorów nowych badań, astronomowie od dawna podejrzewali, że wspomniany obiekt musi być duży, na co wskazuje jego wysoka jasność nawet z dużej odległości. Nowe ustalenia w tej sprawie potwierdziły wcześniejsze przypuszczenia.
Czytaj też: Słońce rozrywa kometę na kawałki, a astronomowie mogą śledzić ten proces
Kometa zmierza w stronę naszej planety z prędkością ponad 35 tysięcy kilometrów na godzinę. Jej lot w kierunku Słońca trwa od ponad 1 miliona lat, ale dotarcie w pobliże celu zajmie jej jeszcze dużo czasu. Wystarczy wspomnieć, że rekordowo blisko Ziemi C/2014 UN271 znajdzie się w 2031 roku, kiedy będzie oddalona o 1,6 mld kilometrów od Błękitnej Planety.
Jądro komety C/2014 UN271 ma około 129 kilometrów średnicy
Dotychczas posiadaczką rekordowo dużego jądra była kometa C/2002 VQ94, którą zaobserwowano w 2002 roku. Jego średnica wynosiła około 96 kilometrów. Z kolei nową rekordzistkę wykryli w 2010 roku Pedro Bernardineli i Gary Bernstein. Natrafili oni na ten obiekt w archiwalnych danych zebranych w ramach programu Dark Energy Survey. Dzięki dodatkowym obserwacjom, prowadzonym z wykorzystaniem Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, udało się potwierdzić przypuszczalne rozmiary tego lodowego obiektu.
Obecnie, znajdując się około 3,2 mld kilometrów od Słońca, C/2014 UN271 jest schłodzona do temperatury około minus 211 stopni Celsjusza. W takich warunkach dochodzi do sublimacji tlenku węgla, co z kolei przyczynia się do powstawania komy, czyli swego rodzaju ogona składającego się z pyłu i gazu.
Czytaj też: 2014 UN271 z tytułem największej komety w historii
Kometa Bernardinelli-Bernstein wydaje się gościem, który przybył w nasze okolice z Obłoku Oorta, rozciągającego się w odległości od 300 do 100 tysięcy jednostek astronomicznych. Jedna taka jednostka oznacza dystans dzielący Ziemię i naszą gwiazdę. Komety znajdujące się w tym obłoku mogły powstać znacznie bliżej Słońca, ale w pewnym momencie zostały wyrzucone na skutek oddziaływań grawitacyjnych z młodymi, masywnymi planetami tworzącymi Układ Słoneczny.