I choć komputery klasy mainframe, takie jak nowy IBM z16 nie wzbudzają obecnie tak dużego zainteresowania jak dawniej, to i tak jest to ważne wydarzenie. Firma chwali się możliwością przetwarzanie transakcji w czasie rzeczywistym przez sztuczną inteligencję, co umożliwi wykrywanie oszustw. Układ jest wręcz określany mianem pierwszego w branży, który jest bezpieczny kwantowo.
Czytaj też: Nowy nadprzewodnik przyspieszy komputery kwantowe 400 razy. Jego twórca przewiduje wiek nadprzewodników
Podstawą z16 jest układ Telum, którego architektura umożliwia tworzenie komputerów mainframe z obsługą sztucznej inteligencji, co jest jednym z planów IBM. Wyróżniającą cechą Telum jest też nowatorskie podejście do projektowania pamięci podręcznej. Ta stanowi bowiem kluczowy element konstrukcyjny każdego mikroprocesora, mającym ogromny wpływ na ogólną wydajność. Umożliwia ona przechowywanie danych bądź ich buforowanie z wyprzedzeniem, co jest szczególnie przydatne w przypadku współczesnych procesorów.
Układ Telum może przesyłać dane z opóźnieniem poniżej 3 nanosekund
W przypadku układu Telum całkowicie zmieniliśmy sposób funkcjonowania pamięci podręcznej, dzięki czemu można przechowywać o wiele więcej danych znacznie bliżej rdzenia procesora niż miało to miejsce w przeszłości. Aby to osiągnąć, czterokrotnie zwiększyliśmy pamięć podręczną drugiego poziomu. Mamy teraz 32-MB pamięci podręcznej drugiego poziomu. Christian Jacobi, IBM
Układ Telum może przesyłać dane z opóźnieniem poniżej 3 nanosekund, a średnie opóźnienie wynosi 3,6 nanosekundy. Jacobi wyjaśnia, że dzięki optymalizacji udało się uzyskać ogromny wzrost wydajności. Jego zespół zauważył korzyści płynące z wyeliminowania fizycznych pamięci podręcznych L3 i L4 poprzez zwiększenie rozmiaru pamięci podręcznej L2. Chcąc jednak zachować możliwości płynące z tytułu dodatkowej przestrzeni dyskowej w L3 i L4., inżynierowie postanowili zmienić i przedefiniować sposób współdziałania pamięci podręcznych.
Czytaj też: Skopiują mózg i „wkleją” go do układu scalonego. Plany Samsunga są naprawdę śmiałe
Ostatecznie zaprojektowany układ regularnie mierzy stopień obciążenia każdej z pamięci podręcznych i może stwierdzić na przykład, że w ciągu ostatniej mikrosekundy był bardzo aktywny w tej pamięci podręcznej, podczas gdy mniej aktywny w innej. Dysponując tą informacją, układ przekierowuje ruch i wykorzystuje sąsiednią pamięć podręczną. Jednocześnie nieustannie mierzy, jak aktywne są inne pamięci podręczne w wyniku przetasowań.