Do jego obserwacji użyto Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, który spojrzał na Europę w świetle ultrafioletowym. Wykonane na tej podstawie mapy pokazują, jak wygląda rozmieszczenie dwutlenku siarki pod lodową skorupą naturalnego satelity Jowisza. Artykuł naukowców na ten temat trafi na łamy The Planetary Science Journal.
Czytaj też: Europa ma dostęp do tlenu. W ten sposób na księżycu Jowisza może utrzymywać się życie
Spore nadzieje w zakresie zdobywania informacji o tym obiekcie wiąże się z misją Europa Clipper. Wysłana w jej ramach sonda miałaby zostać wystrzelona w 2024 roku. Po dotarciu do celu jej zadaniem będzie zbadanie warunków panujących na miejscu, wliczając w to zebranie próbek lodu bądź wody pokrywających czwarty co do wielkości księżyc Jowisza. Jeśli dotychczasowe przypuszczenia się potwierdzą, to tamtejszy ocean mógłby zawierać nawet dwukrotnie więcej wody niż wszystkie oceany na Ziemi razem wzięte.
Europa to czwarty pod względem wielkości księżyc Jowisza
Stosunkowo młoda powierzchnia Europy składa się głównie z lodu wodnego, choć na jej powierzchni wykryto także inne materiały. Ustalenie, czy te inne substancje są rodzime dla Europy jest ważne dla zrozumienia jej formowania się i późniejszej ewolucji.wyjaśnia główna autorka badań, Tracy Becker
Zanim jednak Europa Clipper znajdzie się u celu, astronomowie postanowili wykorzystać stary i dobry Kosmiczny Teleskop Hubble’a. To właśnie on umożliwił stworzenie niemal kompletnej mapy dotyczącej rozkładu dwutlenku siarki na tym księżycu. Uzyskane wyniki korelują z ciemniejszymi obszarami widzianymi zarówno w zakresie fal widzialnych, jak i ultrafioletowych.
Czytaj też: Jowisz to kanibal. Dowody znajdują się w jego wnętrzu
Rezultaty, choć nie są może zaskakujące, jeśli zostawić je z dotychczasowymi, to bez wątpienia umożliwiają bardziej szczegółowe a zarazem kompleksowe spojrzenie na sprawę. Jak się okazuje, większość dwutlenku siarki jest widoczna na tzw. półkuli spowalniającej, która zawsze znajduje się z tyłu księżyca, przeciwnie do kierunku jego ruchu, gdy ten przemieszcza się wokół Jowisza. Najbardziej prawdopodobne wyjaśnienie tego zjawiska zakłada, że współbieżne pole magnetyczne gazowego olbrzyma wychwytuje cząsteczki siarki wydobywające się z wulkanów innego księżyca, Io, by następnie “wystrzelić” je w kierunku Europy.