Wygląda na to, iż niektóre skały występujące na powierzchni naszego naturalnego satelity przyciągają wyłącznie określone rodzaje pyłu księżycowego. Szukając odpowiedzi na pytanie o źródło tego fenomenu, członkowie zespołu badawczego przeprowadzili analizy, których wyniki zostały zaprezentowane w Journal of Geophysical Research – Planets.
Czytaj też: Księżyc Jowisza wygląda obłędnie! Najbliższy od dawna przelot przyniósł genialny efekt
Jedna z teorii mających wyjaśnić zachodzące tam zjawiska sugeruje, jakoby kluczową rolę odgrywały w tym przypadku właściwości magnetyczne. Autorzy wspomnianej publikacji wzięli pod lupę obiekty o średnicy około metra uwiecznione na zdjęciach wykonanych przez sondę Lunar Reconnaissance Orbiter. Dzięki pomocy sztucznej inteligencji członkowie zespołu badawczego byli w stanie sprawdzić około miliona zdjęć.
W ten sposób dostrzegli około 130 000 intrygujących skał. Szczegółowymi ekspertyzami objęto potem około połowę z nich, a w toku badań astronomowie opisali przypadek skały znajdującej się w obrębie Reiner Gamma. Ta formacja geologiczna stanowi jeden z najlepiej widocznych z Ziemi wirów księżycowych, dlatego od dawna intrygowała osoby obserwujące Srebrny Glob.
Szybko okazało się, iż badana skała wyraźnie różni się od pozostałych. Jak wyjaśniają członkowie zespołu badawczego, jedną z charakterystycznych cech tego obiektu jest to, że rozprasza mniej światła w stronę Słońca niż ma to miejsce w przypadku innych księżycowych skał. Dlaczego miałoby się tak dziać? Prawdopodobne wyjaśnienie angażuje wyjątkową strukturę pyłu, odnoszącą się do jego gęstości i wielkości tworzących go ziaren.
Fenomen związany z księżycowymi skałami i tamtejszym pyłem może mieć swoje źródło w magnetyzmie występującym na Srebrnym Globie
W większości przypadków pył księżycowy jest bardzo porowaty i odbija dużo światła. Zazwyczaj gdy jest mowa o gęstszym pyle, to rośnie wskaźnik jasności. Obserwowane pokryte pyłem skały okazują się nie wpisywać w ten trend. I choć tak nietypowych skał jest na Księżycu relatywnie mało, to naukowcy mają podstawowy problem: wciąż nie wiedzą bowiem, dlaczego tak się dzieje.
Czytaj też: Okoliczna gwiazda ma nietypowy dysk. Nowe obserwacje wykazały jego zaskakującą cechę
Biorąc pod uwagę właściwości elektrostatyczne pyłu, autorzy wskazują na magnetyzm jako potencjalnie kluczowy aspekt. W myśl takiego scenariusza pył miałby unosić się w wyniku interakcji z wiatrem słonecznym, by później opadać na skały. Dalsze postępy w prowadzonych badaniach powinny dostarczyć informacji na temat tego, jakie procesy tworzą i zmieniają skorupę księżycową.
