Kluczem do sukcesu było w tym przypadku tworzenie trójwymiarowych modeli. W takich okolicznościach badacze są w stanie zajrzeć wewnątrz tych struktur, zbierając informacje dotyczące ich powstawania oraz właściwości. Członkowie zespołu badawczego opisali kulisy swoich działań w Nature Materials.
Czytaj też: Polacy na drodze do materiałów, jakich nie widział świat. Zbierajmy ręce do oklasków
Jak wyjaśniają autorzy publikacji, struktury kryształów molekularnych identyfikuje się za pomocą technik rozpraszania, ponieważ nie ma możliwości zajrzenia do ich wnętrz. Zastosowane podejście, potencjalnie rewolucyjne, powinno wszystko zmienić. Proponowana technika dotyczy kryształów składających się z wzorów opartych na tzw. cząstkach koloidalnych o odpowiednio dużych rozmiarach.
Wystarczająco dużych, aby dało się je zobaczyć pod klasycznym mikroskopem. Poza tym, istnieje możliwość manipulowania nimi, jaka nie występuje w przypadku pojedynczych atomów. Dotychczasowe działania pozwoliły lepiej zrozumieć dynamikę kryształów oraz kwestie powstawania i ewolucji tzw. dyslokacji występujących w tego typu strukturach.
Dzięki nowej metodzie naukowcy mogą badać kryształy w sposób, który do tej pory pozostawał poza zasięgiem
Rozwiązanie ze Stanów Zjednoczonych jest określane mianem PACS (polymer-attenuated Coulombic self-assembly). Względem konkurencyjnych metod jego wielką zaletą ma być możliwość badania nawet złożonych sieci. Do działania potrzebne są ładunki elektryczne generowane przez cząstki koloidalne. Aby odróżniać je od siebie badacze stosują barwnik fluorescencyjny, który wykazuje swoje właściwości nawet po utworzeniu przez te molekuły kryształów.
Czytaj też: Mikroskop przyszłości. Jest pierwszy na świecie i nie tylko obserwuje, ale także prowadzi symulacje
Skuteczność działania jest wysoka, o czym najlepiej świadczy fakt, że badacze rozróżniali wszystkie cząstki w podwójnym krysztale jonowym i rekonstruowali trójwymiarową wewnętrzną strukturę aż do około 200 warstw w głąb. Testy nowej techniki potwierdziły jej przydatność i skuteczność. Zastosowali ją między innymi względem chlorku sodu, chlorku cezu czy związku miedzi i złota.