SM-3 wystrzelony po raz pierwszy z kontenerowego VLS: znaczący krok w obronie przed pociskami balistycznymi
Wydarzenie, które miało miejsce u wybrzeży Hawajów, zademonstrowało system Mark 70 Mod 1 Payload Delivery System (PDS) Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w akcji. Ten po raz pierwszy wystrzelił pocisk, znajdując się na jednostce nawodnej, co jest równoznaczne ze znaczącym postępem zarówno w morskich, jak i lądowych zdolnościach obrony przeciwrakietowej. Sam system to innowacyjna, kontenerowa i modułowa wersja szeroko stosowanego przez amerykańską marynarkę wojenną USA systemu Mark 41 VLS, który jest instalowany od dawna na niszczycielach i krążownikach.
Czytaj też: Łowca i niszczyciel w jednym. Ten okręt podwodny USA to podstawa amerykańskiej dominacji
Konstrukcja Mark 70 umożliwia łatwy transport za pomocą ciężarówek i rozmieszczenie na różnych platformach morskich, a w tym na okrętach, które nie są tradycyjnie wyposażone w zintegrowane systemy obrony przeciwrakietowej. Otwiera to również furtkę do lądowych instalacji obrony przeciwrakietowej, co jeszcze bardziej zwiększa wszechstronność systemu, który ma do zaoferowania cztery miejsca na pociski takie jak RIM-161B SM-3 Block IA.
Czytaj też: Chiny pod ścianą? Sekretny okręt podwodny Indii to game-changer
Na wspomnianych ćwiczeniach system Mark 70 PDS został przetestowany obok okrętów wyposażonych w system Aegis, przy czym obie strony wystrzeliły pociski SM-3 Block IA, aby przechwycić cele w postaci pocisków balistycznych średniego zasięgu (MRBM). SM-3, wystrzelony przez nieokreślony okręt wyposażony w system Mark 70, z powodzeniem zniszczył cel, korzystając z danych dostarczonych przez zewnętrzne systemy sensorów. To znaczący krok naprzód, który podkreśla zdolność systemu do integracji z szerszą siecią obrony, opierającą się na danych z zewnętrznych platform, takich jak drony, radarowe systemy powietrzne i okręty.
Czytaj też: Rosyjski Tajfun trafił na szerokie wody. Ten okręt nawodny nie bez powodu budzi uznanie
Użycie systemu Mark 70 PDS oznacza zmianę strategii obrony przeciwrakietowej, pozwalając na zwiększoną elastyczność i adaptowalność w różnych scenariuszach bojowych. Dzięki rozmieszczeniu kontenerowych celów VLS, USA i jej sojusznicy mogą zwiększyć swoje zdolności obrony przeciwrakietowej bez konieczności polegania wyłącznie na okrętach wyposażonych w zintegrowane systemy Aegis. Ta elastyczność jest szczególnie ważna w sytuacjach konfliktów o wysokiej intensywności, gdzie zasoby obrony przeciwrakietowej mogą być szybko przemieszczane w nowe lokalizacje. Na przykład system Mark 70 PDS mógłby zostać zainstalowany na jednostkach niebojowych lub nawet cywilnych statkach, co pozwoliłoby im uczestniczyć w sieciach obrony przeciwrakietowej. Alternatywnie, system mógłby zostać rozmieszczony na lądzie, aby zapewnić ochronę instalacjom wojskowym lub krytycznej infrastrukturze.
