Potencjalny przełom miałby dotyczyć między innymi komputerów kwantowych, które mają zdecydowanie większy potencjał obliczeniowy niż ma to miejsce w przypadku konwencjonalnych komputerów. W efekcie można byłoby je wykorzystać na potrzeby prowadzenia zaawansowanych obliczeń. Jednocześnie trudno mówić o ich pełnym potencjale, jeśli fizycy nie uporają się z pewnymi podstawowymi ograniczeniami tej technologii.
Czytaj też: Wyjątkowo długowieczny kot Schrödingera zbliżył się do teoretycznej granicy. Wielki sukces chińskich fizyków
Przedstawiciele MIT przekonują, że wiedzą, jak przełamać impas. Prowadzone przez nich badania były poświęcone tzw. enionom nieabelowym. W teorii takowe mogłyby istnieć bez pola magnetycznego. Odkryto je w 1982 roku, co zresztą spotkało się z najwyższym naukowym wyróżnieniem, czyli nagrodą Nobla.
Forma materii określana mianem enionów nieabelowych mogłaby doprowadzić do powstania niezawodnych i wydajnych komputerów kwantowych
Wiadomo, iż eniony występują w wielu różnych rodzajach, lecz większość poświęconych im badań skupia się na enionach abelowych. Te nieabelowe są natomiast zdecydowanie słabiej poznane. Istnieją w przestrzeni dwuwymiarowej, przy czym w wariancie nieabelowym mówimy o bardzo szczególnej i intrygującej cesze. Można ją określić mianem pamięci cząsteczkowej, za sprawą której można stwierdzić na przykład, czy dwa eniony zamieniły się miejscami – nawet jeśli niczym się między sobą nie różnią.
I choć brzmi to co najwyżej jak ciekawostka z kategorii magicznych sztuczek, to wspomniana właściwość może utorować drogę do projektowania odpornych na błędy komputerów kwantowych. Wdrożenie tych ostatnich na pełną skalę byłoby świetną wiadomością, zarówno dla naukowców jak i wszystkich pozostałych.
Czytaj też: Eksperyment w LHC otwiera drzwi do nieznanej dotąd fizyki
W świetle ostatnich ustaleń naukowcy z MIT zasugerowali, jakoby mógł występować szczególny rodzaj enionów nieabelowych. Takowe miałyby istnieć nawet bez udziału pól magnetycznych. Dodajmy do tego ich zdolność do zapamiętywania, a zrozumiemy, dlaczego fizycy są tak podekscytowani wynikami ostatnich badań. Członkowie zespołu badawczego podkreślają, że do uzyskania takich enionów nieabelowych potrzeba materiału w postaci ditelluridku molibdenu. Aby upewnić się, że faktycznie jest to możliwe, potrzeba będzie przeprowadzenia eksperymentów zakończonych uzyskaniem tych egzotycznych cząstek. Szczegóły dotyczące tej futurystycznej koncepcji zostały zaprezentowane na łamach Physical Review Letters.