Huawei Nova 13 Pro – specyfikacja techniczna
| Parametr | Wartość |
|---|---|
| Procesor | HiSilicon Kirin 8000, octa core (1×2,4 GHz Cortex-A77 + 3×2,19 GHz Cortex-A77 + 4×1,85 GHz Cortex-A55) |
| GPU | Mali-G610 MP4 |
| Ekran | 6,76″, 1223 × 2776 px, 449 ppi, 20:9, LTPO OLED, 10-bit, 1-120 Hz, HDR10+ |
| Pamięć RAM | 12 GB LPDDR5 |
| Pamięć Flash | 512 GB UFS 3.1 |
| Aparat główny | – 50 Mpix, f/1.4-4, 23 mm (szerokokątny), OIS, PDAF – 8 Mpix, f/2.2, 16 mm (ultraszerokokątny), 112°, AF – 12 Mpix, f/2.4, 69 mm (teleobiektyw), OIS, PDAF Laserowy AF, sensor spektrum barwnego, podwójna dioda LED |
| Aparat przedni | – 60 Mpix, f/2.4, 17 mm (ultraszerokokątny), 100°, AF – 8 Mpix, f/2.2, 52 mm (standard), AF |
| Audio | stereo, BT (SBC, AAC, LDAC, L2HC ) |
| Łączność | LTE+, HSPA, Wi-Fi 7 trójzakresowe, Bluetooth 5.2 + BLE, NFC, USB-C 2.0, satelita (tylko BDS) |
| Lokalizacja | A-GPS dual band, GLONASS, GALILEO tri-band, BDS quad-band, QZSS |
| Akumulator | Li-Ion 5000 mAh, szybkie ładowanie 100 W SuperCharge Turbo, 5 W przewodowe ładowanie zwrotne |
| Waga | 209 g |
| Rozmiary | 163,41× 74,9 × 7,82 mm |
| Certyfikaty | IP65 |
| System operacyjny | EMUI 14.2 |
| Cena | 12 GB – 2999 zł |
Konstrukcja i wzornictwo
Do testów otrzymałem zielony wariant Nova 13 Pro i trzeba przyznać, że wygląda znakomicie. Smartfon zbudowany został na metalowej, zaokrąglonej i błyszczącej ramce, na której oparte zostały zakrzywione na krawędziach ekran oraz tylny panel. Tak, tego rodzaju wzornictwo dominowało parę lat temu, ale do diabła z tym – smartfon wyróżnia się w zalewie urządzeń z prostą ramką i naprawdę nie można mu odmówić elegancji, szczególnie w wersji zielonej, w której zielony panel ozdobiony jest jasno-ciemnym deseniem układającym się we wzór przypominający szkocki tartan. Logo Huawei Nova też wygląda całkiem nieźle, choć zasadniczo traktuję takie ozdobniki w każdym wydaniu coraz bardziej podejrzliwie.
Najsilniejszym akcentem wizualnym z tyłu jest oczywiście wyspa aparatów, w kształcie prostokąta z dwoma półkolami na końcach – kryje cztery „aparaty” (tak naprawdę trzy + laserowy dalmierz) i dwie doświetlające diody LED, rozmieszczone symetrycznie. Metalowy rant wokół szklanej wyspy ma boki zeszlifowane pod dwoma różnymi kątami zależnie od wysokości, a najbliższy szkła fragment pokryty jest grawerem, na którym powtarza się napis „nova” – i znów, wygląda to zaskakująco dobrze.
Reszta natomiast jest już dość typowa. Lewa ramka telefonu jest całkowicie pusta, prawa natomiast zawiera typowy zestaw przycisków głośności i wybudzania. Dolna ramka też wygląda typowo, tzn. od lewej mamy slot na dwie karty nanoSIM, mikrofon, port USB-C i głośnik i tu dopatrzyłem się pierwszego stylistycznego zgrzytu, elementy te bowiem nie trzymają się wspólnej osi i wyraźnie widać, że są w stosunku do ramki ustawione wyżej lub niżej – odwykłem od takiej niestaranności po spotkaniach z urządzeniami Nothing, Pixel i iPhone. Na górze znalazł się jeszcze port podczerwieni i dodatkowe wyjście głośnika do rozmów (który od przodu zajmuje tylko niemal niewidoczną szczelinę między ekranem a ramką), poprawiające brzmienie podczas odtwarzania multimediów.
Jakość wykonania jest bardzo dobra – wszystko jest dobrze spasowane, a choć Nova 13 Pro to nie flagowiec, wrażenie trzymania w ręku produktu Premium jest wcale nie mniej przekonujące. Konstrukcja jest uszczelniana, co prawda słabiej niż flagowce, ale norma IP65 to też całkiem nieźle. A już zupełnie na boku, podczas sesji fotograficznej okazało się, że nie tylko obudowa jest prawie niepodatna na przywieranie kurzu, ale i także szklana wyspa aparatów daje się bez problemu wyczyścić do zdjęć. Po serii produktów, które kurzą się natychmiast po wyjęciu z pudełka była to bardzo miła odmiana.
Wyświetlacz
Huawei Nova 13 Pro wyposażony został w ekran 6,76″ wykonany w technologii LTO OLED, która pozwala na dynamiczne dostosowywanie częstotliwości wyświetlania w zakresie od 1 do 120 Hz. Rozdzielczość wyświetlacza wynosi 1223 × 2776 px (co daje 449 ppi), a głębia kolorów wynosi 10 bitów na kanał, co pozwala na wyświetlenie ponad miliarda unikalnych kolorów. Na deser mamy obsługę HDR10+ i HLG. Maksymalna jasność to 1150 nit.
W opcjach wyświetlania znajdziemy wybór między dwoma trybami wyświetlania – naturalnym (w którym panel dostosowuje przestrzeń barwną między sRGB i P3 dynamicznie do zawartości) i wyrazistym, w którym używana jest cały czas przestrzeń P3. Dodatkowo wybrać można jeden z trzech predefiniowanych punktów bieli lub skorzystać z koła barw w celu ustawienia własnego. W dodatkowych ustawieniach znajdziemy tryb ochrony wzroku, włączany ręcznie lub automatycznie, a także tryb e-książki, w którym panel symuluje monochromatyczny e-papier.
Do jakości kolorów przyczepić się nie mogę – zdjęcia są wyświetlane prawidłowo, filmy także. Obraz jest wystarczająco jasny, by zapewnić widoczność w pełnym słońcu, choć smartfon z pewnością nie pobije tu żadnych rekordów. Obsługa HDR10+ działa w popularnych aplikacjach takich jak Netflix, Youtube czy Disney+.
Bez emulacji daleko nie zajedziesz
Sprzedawany w Polsce Huawei Nova 13 Pro dostarczany jest z oprogramowaniem EMUI 14.2, bazowanym na silnie zmodyfikowanym Androidzie 12 AOSP, z usługami Huawei Mobile Services (HMS) zamiast usług Google i aktualizacjami bezpieczeństwa datowanymi na 1 stycznia 2025 rok. Do instalacji oprogramowania służy Huawei AppGallery, wspomagane wyszukiwarką Petal oraz nieoficjalnymi repozytoriami plików APK.
Niestety w praktyce AppGallery okazało się dla mnie bezużyteczne – nie było tam w zasadzie aplikacji, których używam na co dzień poza oprogramowaniem Microsoftu, a te instalowane z zewnętrznych repozytoriów z powodu braku GMS nie działały prawidłowo lub nie obsługiwały powiadomień.
Oczywiście to nic nowego i dostępnych jest co najmniej kilka rozwiązań problemu braku usług Google. Huawei poleca emulację za pomocą Micro-G i na taki wariant się zdecydowałem, ogarniając instalację aplikacji i Sklepu Play za pomocą alternatywnego (ale współpracującego z Micro-G) programu GBox.
Czy to działa? Tak. Czy to działa niezawodnie? Niestety nie – proces instalacji aplikacji potrafi trwać wieki, aktualizacje jeszcze dłużej, do tego wymagają akceptacji użytkownika dla każdej instalacji z osobna. Bez widocznego powodu Play Store potrafi się zaciąć tak, że trzeba restartować cały telefon, żeby instalacje ponownie działały.
Zainstalowane programy działają w miarę bezproblemowo, choć można zapomnieć o dwuskładnikowym logowaniu z użyciem powiadomień push. Nie zadziałał także WhatsApp w trybie podporządkowanym (główna aplikacja była na iPhone), a Disney+ nie potrafił pracować w trybie pełnoekranowym – pasek stanu pozostawał zawsze widoczny, a program potrafił także po włączeniu odtwarzania wyświetlać pokaz slajdów przez kilkadziesiąt sekund, zamiast odtwarzać płynnie.
Krótko mówiąc, Huawei Nova 13 Pro z pewnością nie nadaje się dla użytkownika mało ogarniętego cyfrowo, który wymaga tylko tyle, aby smartfon „po prostu działał”, choć trzeba przyznać, że od czasów Huawei P60 Pro zaszedł tu duży postęp. Oprogramowanie pozostaje najsłabszym elementem smartfonów Huawei i tak pozostanie, dopóki producenci aplikacji i dostawcy usług nie zaczną tej platformy traktować poważnie. A na to się nie zanosi. Nie zmieni tego Celia, cyfrowy asystent AI, ani inne fikuśne dodatki, jeśli 90% oprogramowania wymaga emulacji.
Pięta achillesowa Nova 13 Pro, czyli łączność
Huawei Nova 13 Pro jest urządzeniem dualSIM, zdolnym do pracy w sieciach LTE i niższych. Na potrzeby testów włożyłem do Huaweia kartę Orange Flex, która bez problemu aktywowała automatycznie VoLTE, smartfon ręcznie zasugerował włączenie także VoWiFi. Łączność bezprzewodową uzupełnia dwuzakresowe Wi-Fi 6 z obsługą kanałów 160 MHz i Bluetooth 5.2 z BLE i zestawem standardowych kodeków audio SBC i AAC, uzupełnionych przez wysokoprzepływny LDAC i własnościowy L2HC.
Huawei Nova 13 Pro nie ma modemu 5G. Tak można jednym zdaniem podsumować najważniejszy problem producenta. Chociaż bowiem Huawei podobno dysponuje już własnym rozwiązaniem przeznaczonym do tego celu, to wszystkie dostępne w Polsce urządzenia są ograniczone tylko do sieci 4G/LTE. Z jednej strony nie jest to jakieś wielkie ograniczenie praktyczne – szybkie sieci 5G w paśmie C są w Polsce relatywną nowością, a cała komunikacja głosowa opiera się w tej chwili na sieciach czwartej generacji, awaryjnie przechodząc nawet na GSM, gdy wszystko inne zawodzi.
Z drugiej strony, wykładając parę tysięcy na zakup smartfonu, po prostu wypadałoby, by nasza nowość nie była wybrakowana. W przypadku dostępu do Internetu LTE potrafi być zatłoczone i po prostu powolne – w piątkowy wieczór Huawei Nova 13 Pro przez LTE wykręcał wyniki do 30-40 Mbps, podczas gdy iPhone 13 Pro Max osiągał w tym samym momencie prawie 580 Mbps przez 5G z kartą tego samego operatora.
Nie można natomiast narzekać na Wi-Fi i nawigację – połączenia zestawiane były na częstotliwości 5 GHz z prędkością teoretyczną 2402 Mbps, co pozwalało na download sięgający 1,55 Gbps, a do lokalizacji wykorzystywane były wielokanałowe wersje popularnych standardów GPS, GALILEO i BDS – ustalanie pozycji było szybkie i zasadniczo bezbłędne.
Łączność kablowa natomiast rozwiązana została minimalistycznie. Port USB-C pracuje w standardzie 2.0 i nie obsługuje wyświetlania obrazu przy użyciu DisplayPort Alternate. To w zasadzie tyle, co da się o nim powiedzieć, na szczęście zwykle port służy tylko do ładowania.
Wydajność – Kirin 8000 to za mało
Huawei Nova 13 Pro wyposażony został w układ SoC HiSilicon Kirin 8000, współpracujący z 12 GB pamięci operacyjnej i 512 GB – tylko taki wariant zresztą jest dostępny w polskiej dystrybucji. Nie jest to zestaw gwarantujący wysoką wydajność w 2025 roku, ale płynna praca dzięki dużej pamięci RAM z reguły nie stanowi problemu, nawet wziąwszy pod uwagę, że nakładka EMUI jest rozbudowana i nie należy do specjalnie lekkich.
- Geekbench 6 Single Core: 940 pkt
- Geekbench 6 Multi Core: 2695 pkt
- Geekbench 6 Compute OpenCL: 2146 pkt
- Geekbench 6 Compute Vulcan: 2285 pkt
- Geekbench AI CPU: 509 / 505 / 926 pkt
- Geekbench AI GPU: 294 / 342 / 344 pkt
- Geekbench AI NNAPI: 118 / 189 / 442 pkt
- Wild Life Stress Test: 3582/3518 pkt, stabilność 98,2%
- Wild Life Extreme Stress Test: 969/959 pkt, stabilność 99%
- Steel Nomad Light Stress Test: 308/305 pkt, stabilność 99%
- PCMark Work 3.0: 8923 pkt
W testach syntetycznych Nova 13 Pro wyszła przeciętnie, osiągając wyniki zbliżone lub nieco gorsze niż znacznie tańszy Nothing Phone (2a), z wyjątkiem wyników testów AI, które wypadły bardzo słabo. Liczby widoczne powyżej należy traktować jednak jako przybliżone z powodu uruchamiania benchmarków w wersjach pobranych z Google Play Store – chociaż narzut z powodu działających w tle emulowanych usług Google nie odgrywa raczej większej roli.
Z pewnością nie są to wyniki, jakich oczekiwałbym od sprzętu za niemal 3k zł, z drugiej strony w codziennym użytkowaniu naprawdę nie widać tego, że mamy tu SoC absolutnie przeciętny. Smartfon nie nadaje się też do bardziej wymagających gier. Na duży plus przemawia natomiast zupełny brak termicznego throttlingu pod długotrwałym obciążeniem, smartfon rozgrzewa się tak nieznacznie, że trudno to w ogóle zauważyć.
- szybkość ciągłego zapisu danych: 737,24 MB/s,
- szybkość ciągłego odczytu danych: 936,55 MB/s,
- szybkość losowego zapisu danych: 50,59 MB/s,
- szybkość losowego odczytu danych: 38,40 MB/s
- kopiowanie pamięci: 7,56 GB/s
Wyniki testów pamięci z kolei nie dają powodów do narzekania – choć ponownie są to wartości odległe od najlepszych, to nie odbiegają od konkurencji w tej kategorii „wagowej”.
Zagraj to jeszcze raz, Sam
Huawei Nova 13 pro posiada głośniki stereo w typowym układzie – za jeden kanał odpowiada głośnik główny, a za drugi przedni głośnik do rozmów. Taki układ zwykle cechuje się nierównowagą dźwięku, jednak w testowanym smartfonie głośnik do rozmów posiada dodatkową kratkę boczną, która trochę poprawia sytuację. Niestety tylko trochę, różnica w głośności i jakości dźwięku jest bowiem i tak dobrze słyszalna. Huawei Nova 13 Pro gra przeciętnie, głównie średnimi tonami, bas jest śladowy, a wysokie tony też nie powalają.
Zupełnie odmiennie Huawei Nova 13 Pro wypada, jeśli chodzi o współpracę ze słuchawkami bezprzewodowymi Bluetooth, gdyż w systemie poza standardowymi kodekami SBC i AAC znalazł się także wysokoprzepływny LDAC, oferujący rozdzielczość 24 bity i próbkowanie 96 kHz przy bitrate ~900 kbps, oraz własnościowy L2HC o jeszcze większych możliwościach, choć dostępny wyłącznie dla słuchawek Huawei. Na szczęście mam do dyspozycji słuchawki Huawei Freebuds 6i, które w trybue L2HC działały znakomicie.
Czas pracy
Źródłem mocy dla smartfonu jest bateria litowo-jonowa o pojemności 5000 mAh. W połączeniu z niewymagającym i oszczędnym układem SoC pozwala to uzyskać nawet do 3 dni pracy przy niezbyt intensywnym użytkowaniu i 2 dni przy stosunkowo intensywnym, z mieszanym użyciem LTE/Wi-Fi. Aby rozładować baterię od rana do wieczora, należy się bardzo postarać – da się, przy dłuższej grze lub nagrywaniu filmów i fotografowaniu, ale w typowym użytkowaniu taki scenariusz jest mało prawdopodobny. Ja w każdym razie nie dałem rady zajechać baterii w jeden dzień.
Ładowanie z kolei przebiega szybko, a nawet bardzo szybko – Nova 13 Pro może być ładowana mocą do 100 W przy użyciu firmowej ładowarki SuperCharge Turbo, której… nie ma w zestawie. Trzeba ją dokupić osobno, jeśli chcemy korzystać z szybkiego ładowania. Ponieważ nie mam odpowiedniej kostki zasilającej, tylko nieco wolniejszą o mocy 88 W, podam tylko, że teoretycznie smartfon można od 0 do 50% ładować w około 10 minut, a pełne ładowanie to kwestia około godziny. Aktywowanie trybu turbo wymaga przytrzymania pojawiającego się po podłączeniu do ładowarki kręgu, w przeciwnym wypadku proces będzie przebiegał wolniej (około 45 minut na pełne ładowanie), ale z mniejszym obciążeniem akumulatora.
„Ja pana chyba skądś znam”
Huawei Nova 13 Pro wyposażony został w optyczny czytnik linii papilarnych umieszczony pod ekranem. Do jego skuteczności nie mam zarzutów, działa szybko, a myli się rzadko, natomiast bardzo niskie położenie powoduje, że nie jest szczególnie wygodny w użyciu, wymaga bowiem nieco gimnastyki. Czytnik jest też dość wrażliwy na wilgoć, nawet śladowa jej ilość negatywnie wpływa na skuteczność odczytów.
Alternatywą jest rozpoznawanie użytkownika za pomocą kamery przedniej – system działa także w nocy, wykorzystując ekran jako źródło światła doświetlającego. Odradzam jednak z całej mocy korzystanie z tej metody – system jest mało dokładny i Nova 13 Pro bez problemu dała się oszukać zdjęciem, zaprezentowanym na ekranie innego urządzenia. Ostatecznie można rozważyć korzystanie z niego, jeśli włączymy dodatkową autoryzację za pomocą znanego urządzenia, ale zdecydowanie lepiej pozostać przy czytniku linii papilarnych.
Mechaniczna przysłona w średniaku
Zespół aparatów fotograficznych zastosowanych w Huawei Nova 13 Pro jest dość dziwny. Mamy bowiem 3 aparaty, z tego jeden naprawdę nowoczesny, wyposażony w obiektyw z mechaniczną przysłoną o zakresie 10 EV, z drugiej raczej przeciętny aparat z krótkim teleobiektywem i dość żenujący aparat szerokokątny, wyglądający jakby był z zupełnie innej epoki.
– 50 Mpix, f/1.4-4, 23 mm (szerokokątny), OIS, PDAF
– 8 Mpix, f/2.2, 16 mm (ultraszerokokątny), 112°, AF
– 12 Mpix, f/2.4, 69 mm (teleobiektyw), OIS, PDAF
Zestaw uzupełniają dwa aparaty przednie:
– 60 Mpix, f/2.4, 17 mm (ultraszerokokątny), 100°, AF
– 8 Mpix, f/2.2, 52 mm (standard), AF
Aplikacja do obsługi aparatu jest dość wygodna, a na szczególną uwagę zasługuje tryb „przysłona”, w którym można sterować zarówno mechaniczną przesłoną głównego aparatu, jak i stosować rozmycie programowe, nazwane tu wirtualną przysłoną. Działa moim zdaniem znacznie lepiej, niż tryb portretowy i pozwala na uzyskanie naprawdę ciekawych efektów.
Aplikacja ma jednak swoje wady i to moim zdaniem istotne – do dyspozycji użytkownika jest 5 stopni zoomu: W, ×1, ×2, ×3 i ×5, ale poza skrajną pozycją W, oznaczającą obiektyw ultraszerokokątny, wszystkie pozostały wartości są niefizyczne, czyli nie odpowiadają użytej optyce. Przełączenie między aparatem UWA, a głównym następuje w pozycji ×0,9, a aparat tele załącza się w ustawieniu ×2,6 – oznacza to, że dla KAŻDEJ predefiniowanej wartości zoomu poza najniższą jest stosowany crop, a uzyskane zdjęcie to przeskalowany wycinek z matrycy. Nie znajduję usprawiedliwienia dla takiego działania, tym bardziej że Huawei stosuje ten sam zabieg także w trybie PRO, gdzie dostęp do wartości fizycznych powinien być oczywistością.
Ponieważ typowy użytkownik raczej nie będzie przeprowadzał dochodzenia, dla jakich wartości zoomu aparaty pracują najlepiej, wszystkie przykłady wykonane zostały przy wartościach predefiniowanych. Jakość i szczegółowość zdjęć dziennych jest akceptowalna dla aparatu UWA oraz zbliżeń ×2 i ×5 oraz dobra+ dla ustawień ×1 i ×3. Dynamika jest przyzwoita, HDR nienachalny, w oczy rzuca się jednak, że Nova 13 Pro zupełnie nie panuje nad spójnością balansu bieli – każdy aparat robi, co chce w tej kwestii, a różnice są często bardzo widoczne. Aparaty kiepsko pracują pod światło – nie ma co prawda większych flar, ale widoczny jest ogólny spadek kontrastu. Krótko mówiąc, spodziewałem się czegoś więcej po sprzęcie za niemal 3 tysiące złotych.
Tryb nocny w Huawei Nova 13 Pro nie jest dostępny dla aparatu UWA. Działa natomiast dla pozostałych dwóch aparatów dla wszystkich poziomów zbliżenia. Jakość zdjęć jest dobra jednak tylko dla zoomu ×1 – jeśli światła jest dużo, to poziomy ×2 i ×3 także dają niezłe rezultaty, ale jeśli jest ciemniej, to efekty są przeciętne lub słabe. Zoomu ×5 w trybie nocnym w ogóle nie warto używać na poważnie. Tryb nocny uwydatnia problemy smartfonu z balansem bieli – problemy z zachowaniem spójności występują nawet wtedy, kiedy kolejne ujęcia wykonywane są tym samym aparatem.
Tryb portretowy w przypadku Nova 13 Pro to właściwie dwa róże tryby. Ten bardziej oczywisty nazywa się po prostu Portret i poza możliwością włączenia tam symulacji bokeh (która z nieznanych powodów nie zawsze włącza się automatycznie, co zepsuło mi co najmniej kilka zdjęć przykładowych) jest także opcja dodatkowego upiększenia modela. Tryb portretowy z obiektami innymi niż człowiek działa tak sobie, na zdjęciach można dostrzec artefakty wynikające z błędnej detekcji głębi. Z ludźmi jednak radzi sobie należycie, choć linie odcięcia są widoczne wyraźniej niż u konkurencji i także pojawiają się na nich artefakty.
Znacznie ciekawiej radzi sobie drugi tryb, dostępny pod pozycją Przysłona – mamy tam wybór między przyysłoną fizyczną a wirtualną, która także symuluje bokeh, tyle że nie próbuje na siłę doszukać się na zdjęciu modela, a rozmycie dodawane jest tylko na podstawie detekcji głębi. Choć tu także błędów jest sporo, zwłaszcza dla symulacji najmniejszych przysłon, a i linie odcięcia widać tu i tam, to można osiągnąć tu zaskakująco przyjemne i przekonujące efekty, tym bardziej że stopień rozmycia zależy tu wyraźnie od rzeczywistej głębi.
Huawei Nova 13 Pro dysponuje trybem SuperMacro, który można włączyć ręcznie, lub załącza się automatycznie przy dużym zbliżeniu. Zdjęcia wykonywane są tu za pomocą aparatu ultraszerokokątnego i cyfrowego powiększenia. Jak można się spodziewać, w tych warunkach nie można spodziewać się wybitnej jakości, ale można uznać, że efekty są do przyjęcia. Nie jest to jednak poziom osiągany przez smartfony z najwyższej półki.
Zapomnijcie natomiast o obróbce RAW. Wprawdzie w trybie pro można zapisywać pliki w formacie DNG, ale przegląd tak wykonanych próbek wskazuje, że szkoda zachodu – w tym przypadku eliminacja algorytmów fotografii katastrofalnie odbija się na końcowym efekcie. Brutalnie rzecz biorąc: chcesz obrabiać RAW z telefonu, to zacznij od wybrania innego modelu.
A co z filmami? Nagrywać można maksymalnie w 4K@30fps – przy 1080p można wybrać między 60 a 30 fps. Aparat UWA także pozwala na nagrywanie 4K, ale dla wszystkich rozdzielczości ma ograniczenie do 30 fps. Podczas zoomowania w trybie filmowym bardzo widoczne jest przełączanie między aparatami – obraz przeskakuje, poza tym standardowo, dramatycznie rozjeżdża się balans bieli.
Podsumowanie
Huawei Nova 13 Pro to smartfon ze średniej półki, z ambicjami, by zbliżyć się do tej wyższej. Telefon jest bardzo ładny, ma wysokiej klasy ekran, pracuje bez zacięć, mimo niezbyt wydajnego hardware, a producent podjął ambitną próbę wprowadzenia innowacji do aparatów fotograficznych w tej klasie urządzeń. Niestety, ambicja to za mało – Nova 13 Pro nie obsługuje sieci 5G, ma przeciętny dźwięk, wydajność właściwą raczej urządzeniom o połowę tańszym, a w sekcji aparatów fotograficznych widoczne są daleko idące kompromisy i niedopracowanie.
Największym problemem jest jednak oprogramowanie – EMUI 14.2 jest oparte o Androida 12, którego miejsce dziś jest raczej w muzeum, a nie na premierowym smartfonie, a o możliwości wyboru HarmonyOS możemy póki co zapomnieć. Przede wszystkim jednak nieakceptowalna jest dla mnie sytuacja, w której niemal całe oprogramowanie, jakie mi jest niezbędne, muszę uruchamiać, emulując nieobecne usługi Google – wprawdzie micro-G działa całkiem sprawnie, ale emulacja nie jest w 100% skuteczna, a instalacja i aktualizacja aplikacji z Google Play Store to prawdziwy wrzód na tyłku. Są co prawda sygnały poprawy – w App Gallery można już znaleźć sporo przydatnych programów działających z HMS, w tym także do bankowości internetowej, ale to wciąż początek drogi.
Jaki zatem mam werdykt końcowy? Huawei Nova 13 Pro może się podobać, związane z nim niedogodności nie są rekompensowane czymś wielkim – w przypadku serii Pura jest to rewelacyjny zestaw aparatów fotograficznych, który przekonuje entuzjastów. Nova 13 Pro niczego podobnego nie ma i gdybym miał wybierać, raczej bym się nań nie zdecydował. Poczekałbym raczej na najnowsze pomysły Nothing, jeśli miałoby to być coś dobrego i ekstrawaganckiego, albo poszukałbym w podobnej półce cenowej innego, mniej problematycznego niż Huawei, klasycznego rozwiązania. Wciąż jednak liczę, że Huawei znajdzie kiedyś sposób na nałożone ograniczenia.
