Ich wzajemne oddziaływania doprowadziły do utworzenia czegoś, co można porównać do ogromnych rozmiarów klepsydry. Taka struktura utworzyła się w związku z potężnymi emisjami generowanymi przez dwie tamtejsze gwiazdy. Młode obiekty wystrzeliwują bowiem strumienie, które nadały całemu regionowi charakterystyczny kształt.
Czytaj też: Te gwiazdy nie powinny być widoczne, ale są. To zasługa niesamowitego zjawiska
Kiedy gwiazdy rosną, to pochłaniają gaz i materię krążące wokół nich. Nie wszystko zostaje jednak wewnątrz, ponieważ mogą powstawać rozpędzone strumienie wylatujące w przestrzeń kosmiczną. Wykorzystując Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba astronomowie uwiecznili chmurę gazu i pyłu znaną jako L483. Z tamtejszych pokładów mogą tworzyć się nowe gwiazdy i dwa takie obiekty – określane mianem protogwiazd – zostały zaobserwowane w samym sercu wspomnianej struktury.
Udział teleskopu Webba w ostatnich działaniach naukowców był naprawdę istotny. Jego instrumenty umożliwiają bowiem prowadzenie obserwacji w świetle podczerwonym. L483 charakteryzuje się natomiast obecnością licznych, gęstych chmur, które sprawiają, że teleskopy działające w paśmie optycznym nie mogłyby tam dostrzec niczego konkretnego. JWST takie bariery są z kolei niestraszne, z czego chętnie korzystają astronomowie.
Ogromna klepsydra uwieczniona przez astronomów za pośrednictwem Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba powstała przy udziale dwóch protogwiazd
Strumienie rozgrzanej materii, rozpędzane przez pola magnetyczne młodych gwiazd, mogą poruszać się z ogromnymi prędkościami. Przemieszczają się przy tym na imponujące odległości, liczone w latach świetlnych. Z odpowiedniej perspektywy mogą tworzyć efektowne kształty, o czym zresztą przekonali się niedawno astronomowie. W toku wcześniejszych badań naukowcy dostrzegli też oznaki istnienia złożonych cząsteczek organicznych w obrębie takich chmur.
Czytaj też: Niezwykły blazar sprzed 13 miliardów lat zmienia nasze rozumienie kosmosu
I choć badaczom udało się dowiedzieć sporo na temat L483, to i tak pewne kwestie pozostają niewyjaśnione. Z tego względu będą chcieli zrozumieć, dlaczego kształt rzeczonej klepsydry jest częściowo symetryczny, a częściowo asymetryczny. Dążąc do uzyskania odpowiedzi autorzy przytoczonych badań będą mogli zrekonstruować historię powstania całego obłoku oraz znajdujących się tam protogwiazd. Te za miliony lat powinny stać się obiektami podobnymi do Słońca, a być może kiedyś wokół nich pojawią się też planety i powstanie układ przypominający nasz.