Tego jeszcze nie było! A przynajmniej nie w ciągu ostatnich ośmiu lat, co w dzisiejszym, pędzącym przed siebie świecie oznacza całą wieczność. Oto hybrydowy megazoom z obiektywem o stałym świetle 1:2,8 od ogniskowej 25 mm w zakresie szerokokątnym do 600 mm przy maksymalnym powiększeniu (ekw. dla małego obrazka). W odległej przeszłości – czyli w 2004 roku – w obiektyw o takiej charakterystyce był wyposażony Panasonic FZ20, jednak powiększał on tylko 12-krotnie.
Wysokiej jakości obiektyw z 24-krotnym zoomem
FZ200 trafił na rynek jako następca modelu FZ150, który pozostanie w sprzedaży jako tańsza alternatywa dla topowego megazooma. Najważniejszą zmianę stanowi właśnie nowy, jasny obiektyw. Japońscy projektanci zadbali o jego wysoką jakość: dystorsja niemal nie występuje, winietowanie jest nieznaczne, a wyniki pomiarów aberracji chromatycznej są na dobrym poziomie. Przy krawędziach zdjęć ostrość jest o okrągłe 10 procent niższa, niż w ich centralnych partiach – to nieco wyraźniejszy spadek, niż w przypadku starszego FZ150, ale wciąż mieszczący się w akceptowalnych ramach. Optyczny stabilizator obrazu umożliwia pewne kadrowanie z ręki nawet przy maksymalnej ogniskowej.
Jakość dobra, ale rozdzielczość niska
Podczas gdy główny konkurent pochodzący ze stajni Sony ma już 18-megapikselową matrycę, projektanci Panasonika pozostali wierni matrycy o rozdzielczości 12 megapikseli – takiej, jaką ma sensor modelu FZ150. Nie jest to jednak taka sama matryca – wprowadzono w niej zmiany zwiększające czułość i przyspieszające przetwarzanie rejestrowanego sygnału. Maksymalna dostępna czułość to ISO 6400. Zawiedzie się jednak ten, kto liczył na wyższą jakość zdjęć – uwzględniając wszystkie wyniki cząstkowe, FZ200 jest pod tym względem o dwa punkty gorszy od starszego FZ150.
Przyczyny gorszego wyniku są dwojakie. Najbardziej zaważył na tym spadek maksymalnej rozdzielczości zdjęć: przy czułości ISO 100 aparat rejestruje zaledwie 1044 pary linii na wysokość obrazu. Niższą wartość osiągnęło tylko sześć aparatów w naszym rankingu obejmującym ok. 150 modeli. Dla porównania, FZ150 rejestruje 1222 pary linii. Zwiększanie czułości powoduje dalszy spadek rozdzielczości, przy czym różnica między nowym i starym modelem pozostaje podobna. Pomiary przeprowadziliśmy przy przysłonie przymkniętej o dwa stopnie – przy otwartej przysłonie FZ200 rejestruje o ok. 200 par linii więcej.
O tym, że FZ200 mimo wszystko uzyskał 73 punkty za jakość zdjęć, zadecydowało wierne odwzorowanie drobnych detali oraz tekstur. Na pełnowymiarowych zdjęciach oglądanych na ekranie komputera szum jest zauważalny od czułości ISO 400, a przy czułości ISO 800 staje się wyraźny. Pod tym względem nowy model prawie nie różni się od poprzednika, chociaż pomiary laboratoryjne wartości Visual Noise dają lekką przewagę temu drugiemu. Wyraźnie zmniejszył się za to zakres dynamiki, obejmujący niezależnie od ustawionej czułości mniej niż dziewięć stopni przysłony. Zastrzeżeń nie wzbudziła za to wierność odwzorowania barw.
Najwyższa nota za wyposażenie
Jeśli chodzi o zakres dostępnych funkcji, FZ200 jest nie do pobicia. Fotograf może korzystać z 18 programów tematycznych, tryby preselekcji przysłony i czasu ekspozycji oraz trybu manualnego. Do wybierania trybu pracy służy pokrętło na górnej ścianie obudowy. FZ200 może też automatycznie tworzyć zdjęcia panoramiczne podczas przesuwania aparatu, chociaż nie są one aż tak ogromne, jak te rejestrowane konkurencyjnym Sony HX200V.
Tryb zdjęć seryjnych aktywujemy osobnym przyciskiem. W tym trybie możemy zarejestrować 12 zdjęć w pełnej rozdzielczości w czasie jednej sekundy. Po włączeniu autofokusa śledzącego ruchome obiekty w kadrze liczba ta zmniejsza się o połowę. Po obniżeniu do 2,5 megapikseli możemy rejestrować nawet 60 klatek na sekundę.
Niezwykle szybki autofokus
Do regulacji zbliżenia można używać przełącznika na górze obudowy bądź drugiego umieszczonego na tubusie obiektywu. Ten drugi może też służyć do ręcznej regulacji ostrości. Autofokus może pracować w różnych trybach, ustawiając ostrość jednorazowo bądź śledząc ruch w kadrze. Wielkość i pozycję pola pomiarowego można regulować. Podczas testu autofokus reagował wystarczająco szybko, by fotograf mógł liczyć na aparat w spontanicznych sytuacjach (opóźnienie spustu migawki przy najkrótszej ogniskowa: 0,42 s; przy najdłuższej ogniskowej: 0,47 s).
Liczba przycisków i elementów sterujących jest wystarczająca. Trzem przyciskom “Fn” można przypisać dowolne funkcje. Zdjęcia są zapisywane na karcie pamięci SDHC lub SDXC w formacie JPEG lub RAW.
Wyraźny ruchomy wyświetlacz i elektroniczny wizjer
Do kadrowania i przeglądania zdjęć można używać wyświetlacza bądź wizjera. Rozdzielczość ekranu jest wystarczająca, by obraz był ostry i wyraźny, a przy tym można go wychylać w dwóch kierunkach. Również wizjer ma wysoką rozdzielczość, co stanowi znaczną poprawę w stosunku do starszego FZ150. Nadal jest on jednak bardzo mały i pozbawiony czujnika oka automatycznie zmieniającego sposób wyświetlania obrazu.
FZ200 świetnie sprawdza się podczas filmowania. Materiał jest rejestrowany w rozdzielczości Full HD z szybkością 50 pełnych klatek na sekundę i zapisywany w formacie AVCHD lub MP4. Dźwięk stereo może pochodzić z mikrofonu wbudowanego w obudowę bądź zewnętrznego. Przy wyborze parametrów ekspozycji możemy zdać się na automatykę aparatu albo skorzystać z trybów PASM i ustawić je manualnie. Podczas filmowania silnik zoomu pracuje cicho i wolniej, niż podczas fotografowania. Autofokus ustawia ostrość bez opóźnień.
Naładowany akumulator pozwala zarejestrować ponad cztery godziny materiału filmowego, przy czym długość pojedynczego klipu jest ograniczona do 30 minut. Podczas fotografowania potężny akumulator wystarcza na zrobienie od 280 do nawet 970 zdjęć.
Podsumowanie
Za sprawą wielu funkcji do fotografowania i filmowania, błyskawicznego autofokusa i szybkich zdjęć seryjnych FZ200 zapewnia sobie miejsce w ścisłej czołówce rankingu hybrydowych megazoomów. To aparat dla tych, którzy szukają kompaktu na każdą okazję przystosowanego zarówno do robienia zdjęć, jak i kręcenia filmów. Jasny obiektyw przydaje się zwłaszcza przy słabym świetle i korzystaniu z długich ogniskowych. Stałe światło umożliwia wówczas skrócenie czasu ekspozycji lub obniżenie czułości. Jakość zdjęć nie jest jednak lepsza, niż w przypadku poprzedniego modelu FZ150.
Alternatywa
To właśnie poprzedni flagowy megazoom firmy Panasonic jest najciekawszą alternatywą dla Lumiksa FZ200. Brakuje w nim jasnego obiektywu i wyraźnego wizjera o wysokiej rozdzielczości, ale wciąż możemy liczyć na 24-krotny zoom, duże możliwości ręcznej regulacji ustawień, rozbudowany tryb filmowania i równie szybki autofokus (przynajmniej w szerokokątnym zakresie ogniskowych). Panasonic Lumix DMC-FZ150 ma też znacznie atrakcyjniejszą cenę: ok. 1500 zł (ZOBACZ PORÓWNANIE).
Panasonic Lumix DMC-FZ200
Hybrydowy megazoom z wieloma funkcjami do fotografowania i filmowania. Jego inne zalety to szybka praca i jasny obiektyw z 24-krotnym zoomem. Jakość zdjęć jest dobra, ale bez fajerwerków.
PLUSY:
zmiennoogniskowy obiektyw ze stałym światłem F/2,8
efektywny stabilizator obrazu
tryb filmowania w rozdzielczości Full HD z szybkością 50 klatek na sekundę i możliwością ręcznej regulacji ustawień
ruchomy wyświetlacz i wizjer o wysokiej rozdzielczości
zapis w formatach JPEG i RAW
wydajny akumulator
MINUSY:
niska maksymalna rozdzielczość
bardzo mały wizjer
